Jezus dając bardzo konkretne podpowiedzi swoim uczniom, jako Pan czasu i historii jasno pokazuje, że nad tym wszystkim czuwa. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 21, 20 – 22 „Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą! Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane”.

„Wszyscy więc królowie ziemi udawali się do Salomona, by posłuchać jego mądrości, jaką Bóg obdarzył jego serce. 24 Każdy zaś z nich składał corocznie swój dar: naczynia srebrne i naczynia złote, szaty czy też zbroje lub wonności, konie albo muły. 25 Miał więc Salomon cztery tysiące przegród dla koni i rydwanów oraz dwanaście tysięcy jezdnych. Rozmieścił ich w miastach rydwanów i przy królu w Jerozolimie. 26 Panował on wówczas nad wszystkimi królami od Rzeki aż do ziemi filistyńskiej i aż do granicy Egiptu. 27 Srebra zaś król złożył w Jerozolimie tyle, ile kamieni, a cedrów - ile sykomor na Szefeli. 28 Przywożono też dla Salomona konie z Musri i ze wszystkich krajów. 29 A czyż pozostałe dzieje Salomona, od pierwszych do ostatnich, nie są opisane w Kronice Proroka Natana i w Proroctwie Achiasza z Szilo, i w Widzeniu Widzącego Jeddo w sprawie Jeroboama, syna Nebata? 30 Królował zatem Salomon w Jerozolimie nad całym Izraelem w ciągu czterdziestu lat. 31 Spoczął Salomon przy swoich przodkach i pochowano go w Mieście Dawida, jego ojca. A jego syn Roboam został w jego miejsce królem”.

„Potem (tych) ciała naszego ojców mieliśmy (jako) karcących i szanowaliśmy; nie wiele [zaś] bardziej podporządkujemy się Ojcu duchów i żyć będziemy? Ci bowiem na nieliczne dni według (tego) co wydawało się im, karcili, (Ten) zaś dla pożytku ku przyjąć świętość Jego. Każde zaś karcenie względem (tego) (co) obecne nie wydaje się radości być, ale udręki, później zaś owoc pokojowy (dla tych) przez nie wyćwiczonych oddaje sprawiedliwości. Dlatego opuszczone ręce i sparaliżowane kolana znowu wyprostujcie, i ścieżki wyprostowane czyńcie nogami waszymi, aby nie chrome zwichnęłoby się, uleczone zostałoby zaś bardziej”. (Do Hebrajczyków 12, 9 – 13)

Jezus, mówiąc o tym, że włos z głowy nam nie zginie przy prześladowaniach, nie zapewnia nas o tym, że nic z nami się nie stanie, ale że On przez naszą wytrwałość przyjmie nas do Królestwa. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 21, 18 – 19 „Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie”.

„Sporządził zatem król Salomon dwieście tarcz z kutego złota, a na każdą tarczę wychodziło sześćset [syklów] kutego złota. 16 Ponadto trzysta puklerzy z kutego złota, na każdy puklerz wychodziło trzysta [syklów] złota. Umieścił je król w Domu Lasu Libanu. 17 Następnie król sporządził wielki tron z kości słoniowej, który wyłożył szczerym złotem. 18 Tron miał sześć stopni i podnóżek ze złota oraz poręcze po obu stronach siedzenia, a przy poręczach stały dwa lwy. 19 Na sześciu stopniach stało tam po obu stronach dwanaście lwów. Czegoś takiego nie uczyniono w żadnym królestwie. 20 Wszystkie też naczynia, z których pił król Salomon, były złote, również szczerozłote były wszelkie naczynia Domu Lasu Libanu. Nie było srebra: nie ceniono go w czasach Salomona. 21 Król bowiem posiadał okręty, które ze sługami Hurama pływały do Tarszisz. Co trzy lata przybywały okręty z Tarszisz, przywożąc złoto i srebro, kość słoniową oraz małpy i pawie. 22 Dzięki temu król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi”.

„Jeszcze nie aż do krwi przeciwstawiliście się, przeciw grzechowi walcząc naprzeciw, i całkiem zapomnieliście (o) zachęcie, która wam jako synom jest wykładana: Synu mój, nie lekceważ karcenia Pana, ani bądź osłabiany przez Niego zawstydzany; którego bowiem miłuje Pan, karze, batoży zaś każdego syna, którego przyjmuje. Ku karceniu bądźcie wytrwali; jak synom wam ofiaruje się Bóg; jakim bowiem syn, którego nie karci ojciec? Jeśli zaś bez jesteście karcenia, którego uczestnikami stali się wszyscy, zatem bękartami, a nie synami jesteście”. (Do Hebrajczyków 12, 4 – 8)

Doświadczenie trudności ze względu na bycie uczniem Jezusa jest ukazane w Ewangelii. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 21, 16 - 17 „A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich”.

„Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg twój, który ciebie upodobał sobie, aby cię osadzić na swoim tronie jako króla, [oddanego] dla Pana, Boga swego. Z miłości, jaką twój Bóg żywi względem Izraela, [chcąc] zapewnić mu trwanie na wieki ustanowił cię nad nim królem dla wykonywania prawa i sprawiedliwości. 9 Następnie dała królowi sto dwadzieścia talentów złota i bardzo dużo wonności oraz drogocennych kamieni. Nigdy nie było więcej wonności od tych, które królowa Saby dała królowi Salomonowi. 10 Także słudzy Hurama i słudzy Salomona, którzy przywozili złoto z Ofiru, sprowadzali drewno sandałowe i drogocenne kamienie. 11 Z tego drewna sandałowego król zrobił podłogi do świątyni Pańskiej i do pałacu królewskiego oraz cytry i harfy dla śpiewaków. Takich, jak te, nie widziano przedtem w ziemi judzkiej. 12 Król Salomon zaś podarował królowej Saby wszystko to, w czym okazała swe upodobanie i czego pragnęła, więcej niż to, co sama przywiozła królowi. Niebawem wyruszyła w drogę powrotną do swego kraju wraz ze swą świtą. 13 Waga złota, które co rok dostarczano Salomonowi, wynosiła sześćset sześćdziesiąt sześć talentów złota, 14 oprócz opłat handlarzy i kupców wędrownych, którzy je wnosili. Wszyscy królowie arabscy i namiestnicy krajowi wnosili złoto i srebro Salomonowi”.

„Przeto i my, tak wielkie mając leżące wokół nas mnóstwo świadków, ciężar odłożywszy cały i dokładnie otaczający grzech, przez wytrwałość biegnijmy (w) wyłożonej nam walce. Spoglądając z daleka na (Tego) wiary początek i wodza i czyniącego dojrzałą, Jezusa, który zamiast wyłożonej przed Nim radości zniósł krzyż, wstyd zlekceważywszy, na prawej tronu Boga usiadł. Porównajcie sobie bowiem (Tego), (który) taki (zniósł) od grzeszników względem siebie samego bunt, aby nie doznalibyście porażki (dla) dusz waszych osłabiani”. (Do Hebrajczyków 12, 1 – 3)

Trudno jest nie obmyślać żadnej obrony, ponieważ my mamy nieustannie tendencję, aby się przygotowywać i wynajdować argumenty, a Bóg oczekuje całkowitej ufności. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 21, 14 - 15 „Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić”.