„Wiesz to, że odwrócili się ode mnie wszyscy (ci) w Azji, (z) których jest Figelos i Hermogenes. Oby dał litość Pan Onezyfora domowi, bo częstokroć mię pokrzepił i kajdan mych nie zawstydził się, ale stawszy się w Rzymie gorliwie poszukał mię i znalazł oby dał mu Pan znaleźć litość u Pana w owym dniu i jak w Efezie usłużył, lepiej ty wiesz”. (Do Tymoteusza II 1, 15 – 18)

Jezus odwraca porządek dotyczący tego, co w życiu jest najważniejsze Łk 17, 33 „Kto będzie się starał zachować swoje życie, straci je; a kto je straci, zachowa je”.

„Dowódcą był Ezer, drugim - Obadiasz, trzecim - Eliab, 11 czwartym - Maszmanna, piątym - Jeremiasz, 12 szóstym - Attaj, siódmym - Eliel, 13 ósmym - Jochanan, dziewiątym - Elzabad, 14 dziesiątym - Jeremiasz, jedenastym - Makbannaj. 15 Ci z potomków Gada byli jako dowódcy wojska: każdy niższy stopniem - nad stu, a wyższy - nad tysiącem. 16 Są to ci, którzy przeszli Jordan w miesiącu pierwszym, gdy wylewa on wszędzie z brzegów, i którzy zmusili do ucieczki wszystkich mieszkańców dolin, na wschód i na zachód. 17 Przyszli też do warowni Dawida niektórzy z potomków Beniamina i Judy. 18 Dawid wyszedł naprzeciwko nich, a odpowiadając rzekł do nich: «Jeśli przychodzicie do mnie usposobieni pokojowo, aby mi pomóc, będzie moje serce w jedności z wami, lecz jeśli po to, by mnie zdradzić moim wrogom, mimo że ręce moje wolne są od gwałtu, niechaj wejrzy w to Bóg naszych ojców i niech osądzi!» 19 Wtedy duch owładnął Amasajem, dowódcą trzydziestu: «Pokój tobie, Dawidzie, i z tobą, synu Jessego, pokój tobie i pokój Temu, co cię wspiera, bo twój Bóg twoim wsparciem!» Dawid więc ich przyjął i uczynił z nich dowódców oddziałów”.

„Dla tego powodu i te cierpię, ale nie wstydzę się, wiem bowiem, któremu uwierzyłem, i jestem przekonany, że mocny jest depozyt mój ustrzec na ów, dzień. Wzór miej będących zdrowymi słów, które ode mnie usłyszałeś w wierze i miłości, (tej) w Pomazańcu Jezusie. (Tego) pięknego depozytu ustrzeż przez Ducha Świętego, zamieszkującego w nas”. (Do Tymoteusza II 1, 12 – 14)

Jezus odwołując się do Starego Testamentu działa bardzo mocno na wyobraźnię słuchaczy Łk 17, 32 „Przypomnijcie sobie żonę Lota”.

„Ci przybyli do Dawida do Siklag, gdy jeszcze musiał się trzymać z dala od Saula, syna Kisza: oni należeli do bohaterów, pomocników w walce. 2 Uzbrojeni w łuki, umieli strzelać tak z prawej jak i z lewej ręki, i [rzucać] kamieniami i [wypuszczać] strzały z łuku. Spośród braci Saula z [pokolenia] Beniamina: 3 na czele stali Achiezer i Joasz, synowie Szemajasza z Gibea, Jezjel i Pelet, synowie Azmaweta, Berekiasz i Jehu z Anatot; 4 Jiszmajasz z Gibeonu, najdzielniejszy między trzydziestoma i dowodził trzydziestoma; 5 Jeremiasz, Jachazjel, Jochanan, Jozabad z Gederot; 6 Eleuzaj, Jerimot, Bealiasz, Szemariasz, Szefatiasz z Charif; 7 Elkana, Jiszszijasz, Azareel, Joezer, Jaszobeam, Korachici; 8 Joela, Zebadiasz, synowie Jerochama z Gedoru. 9 Z Gadytów przyłączyli się do Dawida w warowni pustynnej dzielni wojownicy, żołnierze gotowi do walki, którzy celowali w posługiwaniu się tarczą i włócznią. Z wyglądu podobni do lwów, byli szybkonodzy jak gazele na górach”.

„Dla tego powodu przypominam, (by) ty rozpalać do żywości dar Boga, który jest w tobie przez nałożenie rąk mych; nie bowiem dał nam Bóg ducha trwożliwości, ale mocy, i miłości, i przywodzenia do rozsądku. Nie więc zawstydź się z powodu świadectwa Pana naszego ani mnie, więźnia Jego, ale wycierp zło razem z dobrą nowiną według mocy Boga, (który zbawił) nas i (który powołał) powołaniem świętym, nie według dzieł naszych, ale według własnego postanowienia i łaski, danej nam w Pomazańcu Jezusie przed czasami wiecznymi, uczynionej widoczną zaś teraz przez pokazanie się Zbawiciela naszego, Pomazańca Jezusa, (który udaremnił) śmierć, (który oświetlił) zaś życie i niezniszczalność przez dobrą nowinę, do której umieszczony zostałem ja herold, i wysłannik, i nauczyciel”. (Do Tymoteusza II 1, 6 – 11)

Niektóre stwierdzenia podawane przez Jezusa mogą zostać zrozumiane tylko w kontekście historycznym tego, co opisują Łk 17, 31 „W owym dniu kto będzie na dachu, a jego rzeczy w mieszkaniu, niech nie schodzi, by je zabrać; a kto na polu, niech również nie wraca do siebie”.

„Zabił on także Egipcjanina, o wzroście pięciu łokci. Egipcjanin trzymał w ręku dzidę [grubą] jak wał tkacki, podczas gdy on poszedł na niego z kijem. Wyrwawszy dzidę z ręki Egipcjanina, zabił go własną jego dzidą. 24 Tego dokonał Benajasz, syn Jojady. Miał sławę wśród trzydziestu bohaterów. 25 Był on bardziej poważany niż trzydziestu, lecz nie dorównał owym trzem. Dawid postawił go na czele swojej straży przybocznej. 26 Bohaterowie waleczni: Asahel, brat Joaba, Elchanan, syn Dodo z Betlejem, 27 Szammot z Haroru, Cheles z Pelonu, 28 Ira, syn Ikesza z Tekoa, Abiezer z Anatot, 29 Sibbekaj Chuszyta, Ilaj Achochita, 30 Maheraj z Netofy, Cheled, syn Baany z Netofy, 31 Itaj, syn Ribaja z Gibea synów Beniamina, Benajasz z Pireatonu, 32 Churaj z Potoków Gaasz, Abiel z Araby, 33 Azmawet z Bachurim, Eliachba z Szaalbonu, 34 Chaszem z Gizonu, Jonatan, syn Szagiego z Hararu, 35 Achiam, syn Sakara z Hararu, Elifelet, syn Ura, 36 Chefer z Mekery, Achiasz z Pelonu, 37 Chesro z Karmelu, Naaraj, syn Ezbaja, 38 Joel, brat Natana, Mibchar, syn Hagriego, 39 Selek z Ammonu, Nachraj z Beerot, giermek Joaba, syna Serui, 40 Ira z Jattiru, Gareb z Jattiru, 41 Uriasz Chetyta, Zabad, syn Achlaja, 42 Adina, syn Szizy, Rubenita, naczelnik Rubenitów, odpowiedzialny za trzydziestu; 43 Chanan, syn Maaki, Jozafat Mitnita, 44 Ozjasz z Asztarot, Szama i Jeuel, synowie Chotama z Aroeru, 45 Jediael, syn Szimriego, i jego brat Jocha z Tis, 46 Eliel z Machawitów, Jeribaj i Joszawiasz, synowie Elnaama, Jitma z Moabu, 47 Eliel, Obed i Jaasjel z Soby”.

„Wdzięczność mam (dla) Boga, któremu służę od przodków w czystym sumieniu, ponieważ nieustannym mam (to) o tobie wspomnienie w błaganiach mych nocą i dniem, pragnąc cię zobaczyć, przypomniawszy sobie (o) twych łzach, aby radością zostałbym wypełniony, przypomnienie wziąwszy (o) (tej) w tobie nieobłudnej wierze, która zamieszkała najpierw w babce twej Lois i matce twej Eunice, jestem przekonany zaś, że i w tobie”. (Do Tymoteusza II 1, 3 – 5)