Uczniowie często podpowiadają rozwiązania typowo ludzkie. Jezus ma rozwiązania nie z tego świata Mk 6, 35 – 36 „A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich! Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”.

„Jeśli wyniknie spór między ludźmi, staną przed sądem, tam ich osądzą i za sprawiedliwego uznają niewinnego, a skażą winowajcę. 2 O ile winowajca zasłuży na karę chłosty, każe go sędzia położyć na ziemi i w jego obecności wymierzą mu chłostę w liczbie odpowiadającej przewinieniu. 3 Otrzyma nie więcej niż czterdzieści uderzeń, aby przez mnożenie razów ponad tę liczbę chłosta nie była nadmierna i nie został pohańbiony twój brat w twoich oczach. 4 Nie zawiążesz pyska wołowi młócącemu. 5 Jeśli bracia będą mieszkać wspólnie i jeden z nich umrze, a nie będzie miał syna, nie wyjdzie żona zmarłego za mąż za kogoś obcego, spoza rodziny, lecz szwagier jej zbliży się do niej, weźmie ją sobie za żonę, dopełniając obowiązku lewiratu. 6 A najstarszemu synowi, którego ona urodzi, nadadzą imię zmarłego brata, by nie zaginęło jego imię w Izraelu”.

„Biada wam, przewodnicy ślepi mówiący: Który przysiągłby na przybytek, nic (nie) jest; który zaś przysiągłby na złoto przybytku, jest zobowiązany. Głupi i ślepi: kto bowiem większy jest: złoto czy przybytek, (ten) (który uświęcił) złoto? I: Który przysiągłby na ołtarz, nic (nie) jest; który zaś przysiągłby na dar na nim, jest zobowiązany. Ślepi, co bowiem większe: dar czy ołtarz uświęcający dar? (Ten) bowiem, (który przysiągł) na ołtarz, przysięga na niego i na wszystkie te na nim. I (ten), (który przysiągł) na przybytek, przysięga na niego i na zamieszkującego go. I (ten), (który przysiągł) na niebo, przysięga na tron Boga i na siedzącego na nim”. (Według Mateusza 23, 16 – 22)

Wielokrotnie Jezus lituje się nad tymi, których napotyka na swojej drodze Mk 6, 34 „Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać”.

„Tegoż dnia oddasz mu zapłatę, nie pozwolisz zajść nad nią słońcu, gdyż jest on biedny i całym sercem jej pragnie; by nie wzywał Pana przeciw tobie, a to by cię obciążyło grzechem. 16 Ojcowie nie poniosą śmierci za winy synów ani synowie za winy swych ojców. Każdy umrze za swój własny grzech. 17 Nie będziesz łamał prawa obcokrajowca i sieroty ani nie weźmiesz w zastaw odzieży od wdowy. 18 Pamiętaj, żeś był niewolnikiem w Egipcie i wybawił cię stamtąd Pan, Bóg twój; dlatego to ja ci nakazuję zachować to prawo. 19 Jeśli będziesz żął we żniwa na swoim polu i zapomnisz snopka na polu, nie wrócisz się, aby go zabrać, lecz zostanie dla obcego, sieroty i wdowy, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, we wszystkim, co czynić będą twe ręce. 20 Jeśli będziesz zbierał oliwki, nie będziesz drugi raz trząsł gałęzi; niech zostanie coś dla obcego, sieroty i wdowy. 21 Gdy będziesz zbierał winogrona, nie szukaj powtórnie pozostałych winogron; niech zostaną dla obcego, sieroty i wdowy. 22 Pamiętaj, żeś i ty był niewolnikiem w ziemi egipskiej; dlatego ja ci nakazuję zachować to prawo”.

„Gdy więc zjedli śniadanie, mówi Szymonowi Piotrowi Jezus: Szymonie (synu) Jana, miłujesz mnie więcej (od) tych? Mówi mu: Tak, Panie, ty wiesz, że kocham cię. Mówi mu: Paś baranki me. Mówi mu znów drugi (raz): Szymonie Jana, miłujesz mnie? Mówi mu: Tak, Panie, ty wiesz, że kocham cię. Mówi mu: Pasterzuj owcom mym. Mówi mu trzeci (raz): Szymonie Jana, kochasz mnie? Zasmucił się Piotr, że powiedział mu trzeci (raz): Kochasz mnie? i (że tak) mówi mu: Panie, wszystko ty wiesz, ty wiesz, że kocham cię. Mówi mu [Jezus]: Paś owce me. Amen, amen mówię ci, gdy byłeś młodszy, opasywałeś się i chodziłeś gdzie chciałeś. Kiedy zaś zestarzejesz się, wyciągniesz ręce twe i inny cię opasze i poprowadzi, gdzie nie chcesz. To zaś powiedział dając znać, jaką śmiercią wsławi Boga. I to powiedziawszy mówi mu: Towarzysz mi”. (Według Jana 21, 15 – 19)

Trzeba sobie powiedzieć wprost, że uczniowie mimo wysłania ich na odpoczynek przez Jezusa i tak nie uciekli od tych, którzy chcieli się z nimi spotkać Mk 6, 32 – 33 „Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili”.

„Jeśli znajdą człowieka, porywającego kogoś ze swych braci, z Izraelitów - czy sam będzie go używał jako niewolnika, czy go sprzeda - taki złodziej musi umrzeć. Usuniesz zło spośród siebie. 8 Bardzo pilnie uważaj na plagę trądu, aby uczynić wszystko, o czym was pouczą kapłani-lewici. Co im zleciłem, tego pilnie będziecie przestrzegali. 9 Przypomnij sobie, co Pan, Bóg twój, uczynił Miriam w drodze, gdyście wychodzili z Egiptu. 10 Jeśli bliźniemu swemu udzielisz pożyczki z zabezpieczeniem, nie wejdziesz do jego domu, by zabrać cośkolwiek w zastaw. 11 Na dworze będziesz stał, a człowiek, któremu pożyczyłeś, wyniesie ci ten zastaw na zewnątrz. 12 Wszakże jeśli to jest człowiek ubogi, nie położysz się spać [nakryty] tym zastawem, 13 lecz zwrócisz mu zastaw przed zachodem słońca, aby mógł spać pod swym płaszczem, błogosławiąc tobie, a Pan, Bóg twój, policzy ci to za dobry czyn. 14 Nie będziesz niesprawiedliwie gnębił najemnika ubogiego i nędznego, czy to będzie brat twój, czy obcy, o ile jest w twoim kraju, w twoich murach”.

„Zobaczywszy zaś go Jezus [zasmucony stawszy się] rzekł: Jak z trudem majątek mający do królestwa Boga wchodzą. Wykonalniejsze bowiem jest wielbłądowi przez otwór igły wejść, niż bogatemu do królestwa Boga wejść. Powiedzieli zaś (którzy usłyszeli): I kto może uratować się? On zaś powiedział: Niemożliwe u ludzi, możliwe u Boga jest. Powiedział zaś Piotr: Oto my opuściwszy, (co) własne, zaczęliśmy towarzyszyć ci. On zaś powiedział im: Amen mówię wam, że nikt (nie) jest, który opuścił dom lub żonę lub braci lub rodziców lub dzieci ze względu na królestwo Boga, który nie nie odbierze wielokrotnie (więcej) w porze tej, a w wieku przychodzącym życie wieczne”. (Według Łukasza 18, 24 – 30)

Jezus proponuje odpoczynek uczniom, chociaż sam nie robi sobie „urlopu” Mk 6, 31 „A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco! Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu”.