„Zobaczywszy zaś go Jezus [zasmucony stawszy się] rzekł: Jak z trudem majątek mający do królestwa Boga wchodzą. Wykonalniejsze bowiem jest wielbłądowi przez otwór igły wejść, niż bogatemu do królestwa Boga wejść. Powiedzieli zaś (którzy usłyszeli): I kto może uratować się? On zaś powiedział: Niemożliwe u ludzi, możliwe u Boga jest. Powiedział zaś Piotr: Oto my opuściwszy, (co) własne, zaczęliśmy towarzyszyć ci. On zaś powiedział im: Amen mówię wam, że nikt (nie) jest, który opuścił dom lub żonę lub braci lub rodziców lub dzieci ze względu na królestwo Boga, który nie nie odbierze wielokrotnie (więcej) w porze tej, a w wieku przychodzącym życie wieczne”. (Według Łukasza 18, 24 – 30)

Jezus proponuje odpoczynek uczniom, chociaż sam nie robi sobie „urlopu” Mk 6, 31 „A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco! Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu”.

„Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, potem odeśle ją od siebie. 2 Jeśli ona wyszedłszy z jego domu, pójdzie i zostanie żoną innego, 3 a ten drugi też ją znienawidzi, wręczy jej list rozwodowy i usunie ją z domu, albo jeśli ten drugi mąż, który ją poślubił, umrze, 4 nie będzie mógł pierwszy jej mąż, który ją odesłał, wziąć jej powtórnie za żonę jako splugawionej. To bowiem budzi odrazę u Pana, a ty nie możesz dopuścić do takiej nieprawości w kraju, który ci daje w posiadanie Pan, Bóg twój. 5 Jeśli mąż dopiero co poślubi żonę, to nie pójdzie do wojska i żaden publiczny obowiązek na niego nie przypadnie, lecz pozostanie przez jeden rok w domu, aby ucieszyć żonę, którą poślubił. 6 Nie wolno brać w zastaw kamienia młyńskiego górnego ani dolnego, gdyż [tym samym] brałoby się w zastaw samo życie”.

Dobrze jest, na wzór Apostołów, przychodzić do Jezusa, by opowiedzieć Mu o wszystkim Mk 6, 30 „Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali”.

„Od obcego możesz się domagać, ale od brata nie będziesz żądał odsetek, aby ci Pan, Bóg twój, błogosławił we wszystkim, do czego rękę przyłożysz w ziemi, którą idziesz posiąść. 22 Jeśli złożysz ślub Panu, Bogu swemu, nie będziesz się ociągał z jego wypełnieniem, gdyż Pan, Bóg twój, będzie się tego domagał od ciebie, a na tobie będzie ciążył grzech. 23 Jeśli się wstrzymasz od ślubowania, nie będzie grzech ciążył na tobie, 24 lecz co z ust twych już wyszło, tego strzeż i wypełnij ślub, który twe usta złożyły jako dar dobrowolny Panu, Bogu twemu. 25 Gdy wejdziesz do winnicy swego bliźniego, możesz zjeść winogron do syta, ile zechcesz; lecz do swego koszyka nie weźmiesz. 26 Gdy wejdziesz do zboża bliźniego swego, ręką możesz zrywać kłosy, lecz sierpa nie przyłożysz do zboża swego bliźniego”.

„Mówi więc uczeń ów, którego miłował Jezus, Piotrowi: Pan jest. Szymon więc Piotr, usłyszawszy, że Pan jest, okrycie przepasał, był bowiem nagi, i rzucił się w morze. Zaś inni uczniowie łódką przybyli, nie bowiem byli daleko od ziemi, ale jakieś z łokci dwieście, ciągnąc sieć ryb. Jak więc wyszli na ziemię, widzą ognisko (z węglami) leżące i rybkę nań położoną i chleb. Mówi im Jezus: Przynieście z rybek, które złapaliście teraz. Wszedł więc Szymon Piotr i wyciągnął sieć na ziemię, pełną ryb wielkich, stu pięćdziesięciu trzech. I tak wiele (choć było), nie rozdarła się sieć. Mówi im Jezus: Chodźcież, zjedzcie śniadanie. Nikt zaś odważył się (z) uczniów wypytywać go: Ty kto jesteś?, wiedząc, że Pan jest. Przychodzi Jezus i bierze chleb i daje im, i rybkę podobnie. To już trzeci (raz) pokazał się Jezus uczniom podniósłszy się z martwych”. (Według Jana 21, 7 – 14)

Będąc uczniem, czasem trzeba pogrzebać swojego Mistrza Mk 6, 29 „Uczniowie Jana, dowiedziawszy się o tym, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je w grobie”.

„Nie wydasz panu niewolnika, który się schroni u ciebie przed swoim właścicielem. 17 Z tobą będzie przebywał, w twym kraju, w miejscu, które sobie wybierze, w jednym z twoich miast, gdzie będzie się czuł dobrze; nie będziesz go dręczył. 18 Nie będzie nierządnicy sakralnej wśród córek Izraela ani mężczyzn uprawiających nierząd sakralny wśród synów Izraela. 19 Nie zaniesiesz do domu Pana, Boga twego, zarobku nierządnicy, jak i "zapłaty dla psa", jako rzeczy ofiarowanej ślubem. Tak jednym, jak i drugim brzydzi się Pan, Bóg twój. 20 Nie będziesz żądał od brata swego odsetek z pieniędzy, z żywności ani odsetek z czegokolwiek, co się pożycza na procent”.

„I zapytał jakiś go urzędnik mówiąc: Nauczycielu dobry, co uczyniwszy życie wieczne odziedziczę? Powiedział zaś mu Jezus: Czemu mnie nazywasz dobrym? Nikt dobry, jeśli nie jeden Bóg. Przykazania znasz: Nie scudzołóż, nie zabij, nie ukradnij, nie zaświadcz kłamliwie, szanuj ojca swego i matkę. On zaś powiedział: Tego wszystkiego strzegłem od młodości. Usłyszawszy zaś Jezus powiedział mu: Jeszcze jednego ci brakuje, wszystko ile masz sprzedaj i rozdaj biednym, i będziesz miał skarb w niebiosach, i chodźże towarzysz mi. On zaś usłyszawszy to zasmucony stał się, był bowiem bardzo bogaty”. (Według Łukasza 18, 18 – 23)

Jedno słowo jest w stanie doprowadzić do czyjejś „śmierci” Mk 6, 27 – 28 „Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę Jana. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczęciu, a dziewczę dało swej matce”.