„I odpowiadając Jezus znów rzekł w przykładach im mówiąc: Podobne stało się królestwo niebios człowiekowi, królowi, który uczynił wesele synowi jego. I wysłał sługi jego zaprosić zaproszonych na wesele , i nie chcieli przyjść. Znów wysłał inne sługi mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto obiad mój przygotowałem, byki me i tuczne zabite, i wszystko gotowe. Chodźcież na wesele”. (Według Mateusza 22, 1 – 4)

„Bo Pan, Bóg twój, pobłogosławił ci tak, jak ci to powiedział. Będziesz pożyczał wielu narodom, a sam od nikogo nie będziesz pożyczał; będziesz panował nad wielu narodami, a one nad tobą nie zapanują. 7 Jeśli będzie u ciebie ubogi któryś z twych braci, w jednym z twoich miast, w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie okażesz twardego serca wobec niego ani nie zamkniesz swej ręki przed ubogim swym bratem, 8 lecz otworzysz mu swą rękę i szczodrze mu udzielisz pożyczki, ile mu będzie potrzeba. 9 Strzeż się, by nie powstała w twym sercu niegodziwa myśl: «Blisko jest rok siódmy, rok darowania», byś złym okiem nie patrzał na ubogiego twego brata, nie udzielając mu pomocy. On będzie wzywał Pana przeciwko tobie, a ty obciążysz się grzechem”.

Sposoby na „dotknięcie” Boga są bardzo różne Mk 5, 25 – 27 „A pewna kobieta od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi. Wiele przecierpiała od różnych lekarzy i całe swe mienie wydała, a nic jej nie pomogło, lecz miała się jeszcze gorzej. Słyszała ona o Jezusie, więc przyszła od tyłu, między tłumem, i dotknęła się Jego płaszcza”.

„Był zaś w miejscu, gdzie został ukrzyżowany, ogród, i w ogrodzie grobowiec nowy, w którym jeszcze nikt (nie) był położony. Tam więc z powodu przygotowania Judejczyków, bo blisko był grobowiec, położyli Jezusa. Zaś pierwszym (dniem) tygodnia Maria Magdalena przychodzi rano, ciemność jeszcze (gdy była), do grobowca; i widzi kamień usunięty z grobowca”. (Według Jana 19, 41 – 20, 1)

„Pod koniec siódmego roku przeprowadzisz darowanie długów. 2 Na tym będzie polegało darowanie długów: każdy wierzyciel daruje pożyczkę udzieloną bliźniemu, nie będzie się domagał zwrotu od bliźniego lub swego brata, ponieważ ogłoszone jest darowanie ku czci Pana. 3 Od obcego możesz się domagać zwrotu, lecz co ci się należy od brata, daruje twa ręka. 4 Ale u ciebie nie powinno być ubogiego. Pan bowiem pobłogosławi ci w ziemi, którą Pan, Bóg twój, daje ci w posiadanie, 5 jeżeli będziesz słuchał wiernie głosu Pana, Boga swego, wykonując dokładnie wszystkie polecenia, które ja tobie dziś daję”.

Jezus nie jest wolny od zwykłych, codziennych spraw i osób, które Go otaczają – On doskonale potrafi w tym funkcjonować Mk 5, 24 „Poszedł więc z nim, a wielki tłum szedł za Nim i zewsząd na Niego napierał”.

„Jeden zaś z nich, zobaczywszy że został uleczony, wrócił z głosem wielkim, chwaląc Boga, i padł na twarz przy stopach jego dziękując mu. I on był Samarytaninem. Odpowiadając zaś Jezus powiedział: Czy nie dziesięciu oczyszczonych zostało? A dziewięciu gdzie? Nie znaleźli się, (by) wróciwszy dać chwałę Bogu, jeśli nie cudzoziemiec ten? I powiedział mu: Wstawszy ruszaj. Wiara twa uratowała cię”. (Według Łukasza 17, 15 – 19)

„Nie opuścisz też lewity, który jest w twoich murach, bo nie ma on działu ani dziedzictwa z tobą. 28 Pod koniec trzech lat odłożysz wszystkie dziesięciny z plonu trzeciego roku i zostawisz w twych bramach. 29 Wtedy przyjdzie lewita, bo nie ma działu ani dziedzictwa z tobą, obcy, sierota i wdowa, którzy są w twoich murach, będą jedli i nasycą się, aby ci błogosławił Pan, Bóg twój, w każdej pracy twej ręki, której się podejmiesz”.

Człowiek, który chce znać odpowiedź jest zaproszony do tego, aby przedstawiać Bogu szczegółowe prośby Mk 5, 23 „Moja córeczka dogorywa, przyjdź i połóż na nią ręce, aby ocalała i żyła”.

„Dla tego mówię wam, że zabrane zostanie od was królestwo Boga i dane zostanie narodowi czyniącemu owoce jego. [I (ten) (który upadł) na kamień ten, roztrzaskany zostanie; na którego zaś upadłby, na proch skruszy go.] I usłyszawszy arcykapłani i faryzeusze przykłady jego poznali, że o nich mówi. I szukając (jak) go chwycić, przestraszyli się tłumów, skoro za proroka go miały”. (Według Mateusza 21, 43 – 46)