W niektórych sytuacjach, podjęta misja nawet nie pozwala na posiłek Mk 3, 20 „Potem przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak że nawet posilić się nie mogli”.

„Lecz przez was rozgniewał się na mnie Pan i nie wysłuchał mnie. I rzekł Pan do mnie: «Dość, nie mów Mi o tym więcej! 27 Wejdź na szczyt Pisga i podnieś oczy na zachód, północ, południe, wschód i oglądaj krainę na własne oczy, bo tego Jordanu nie przejdziesz. 28 Wydaj polecenie Jozuemu, umocnij go i utwierdź, gdyż on pójdzie na czele tego ludu i on mu da w posiadanie ziemię, którą to zobaczysz». 29 Tak pozostaliśmy w dolinie naprzeciw Bet-Peor”.

„Kto bowiem z was chcący wieżę zbudować, czy nie najpierw usiadłszy przelicza wydatek, czy ma na wykonanie? Aby coby nie, (gdy położył) (on) fundament i nie (zdołał) wykończyć, wszyscy oglądający zaczęli (z) niego kpić, mówiąc, że: Ten człowiek zaczął budować i nie zdołał wykończyć. Lub jaki król wyruszający (z) drugim królem zderzyć się na wojnie, czy nie usiadłszy najpierw będzie planował, czy mocen jest w dziesięć tysięcy wyjść przeciwko z dwudziestoma tysiącami przychodzącemu przeciw niemu? Jeśli zaś nie, jeszcze on daleko (gdy jest), poselstwo wysławszy prosi (co) do pokoju. Tak więc każdy z was, który nie żegna się ze wszystkimi (tymi) jego będącymi, nie może być mym uczniem”. (Według Łukasza 14, 28 – 33)

Jezus przywołuje swoich uczniów po imieniu Mk 3, 16 – 19 „Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał”.

„W tym czasie dałem wam taki nakaz: Pan, Bóg wasz, dał wam w posiadanie tę ziemię: wy wszyscy zdolni do noszenia broni pójdziecie uzbrojeni na czele waszych braci Izraelitów. 19 Tylko wasze żony, dzieci i trzody - gdyż macie wielkie stada - zostaną w waszych miastach, które wam oddałem, 20 aż Pan da odpoczynek [po wędrówce] waszych braci, jak i waszej, i oni posiądą ziemię daną im przez Pana, Boga waszego, za Jordanem. Wtedy wróci każdy do swej posiadłości, którą wam przydzieliłem. 21 W tym czasie poleciłem Jozuemu: Twoje oczy widziały wszystko, co uczynił Pan, Bóg wasz, dwom królom; tak samo Pan uczyni wszystkim królestwom, do których ty przejdziesz. 22 Nie bój się ich, bo Pan, Bóg wasz, będzie za was walczył. 23 Wtedy prosiłem Pana: 24 Panie mój, Boże, Tyś zaczął swojemu słudze objawiać swą moc i rękę potężną. Któryż bóg na niebie lub na ziemi dokonał takich dzieł i czynów potężnych jak Twoje? 25 Chciałbym przejść, by zobaczyć tę piękną ziemię za Jordanem i te piękne góry, i Liban”.

„Zaś Jezus powiedział uczniom jego: Amen mówię wam, że bogaty z trudem wejdzie do królestwa niebios. Znów zaś mówię wam, wykonalniejsze jest wielbłądowi przez otwór igły przejść, niż bogatemu wejść do królestwa Boga. Usłyszawszy zaś uczniowie zdumiewali się bardzo, mówiąc: Kto zatem może uratować się? Przyjrzawszy się zaś Jezus powiedział im: U ludzi to niemożliwe jest, u zaś Boga wszystko możliwe. Wtedy odpowiadając Piotr rzekł mu: Oto my opuściliśmy wszystko i zaczęliśmy towarzyszyć ci. Co zatem będzie nam?” (Według Mateusza 19, 23 – 27)

To Jezus daje władzę nad demonami Mk 3, 14 – 15 „I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, i by mieli władzę wypędzać złe duchy”.

„Posiedliśmy w tym czasie całą tę ziemię, od Aroeru nad potokiem Arnon. Połowę gór Gileadu z jego miastami oddałem ludziom z pokolenia Rubena i Gada. 13 Resztę Gileadu i cały Baszan - królestwo Oga, dałem połowie pokolenia Manassesa: cały obszar Argob i cały ten obszar Baszanu nosił nazwę ziemia Refaitów. 14 Jair, potomek Manassesa, zdobył cały obszar Argob aż po granicę Geszurytów i Maakatytów i nazwał go swoim imieniem. I do dziś dnia zwą tę część Baszanu "Osiedlami Jaira". 15 Makirowi oddałem Gilead, 16 a Rubenitom i Gadytom dałem część Gileadu aż do potoku Arnon ze środkiem potoku jako granicą, potem aż do potoku Jabbok, do granic synów Ammona - 17 w końcu jeszcze Arabę z Jordanem jako granicą, od Kinneret do Morza Araby, Morza Słonego, do stoków Pisga od wschodu”.

„Nie proszę, aby zabrałeś ich ze świata, ale aby ustrzegłeś ich od złego. Ze świata nie są, jako ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo twe prawdą jest. Jako mnie wysłałeś na świat, i ja wysłałem ich na świat. I za nich ja uświęcam (siebie), aby byli i oni uświęceni w prawdzie. Nie co do tych zaś proszę jedynie, ale i co do wierzących z powodu słowa ich we mnie, aby wszyscy jedno byli, jako ty, Ojcze, we mnie i ja w tobie, aby i oni w nas byli, aby świat wierzył, że ty mnie wysłałeś. I ja chwałę, którą dałeś mi, dałem im, aby byli jedno jako my jedno, ja w nich i ty we mnie, aby byli udoskonaleni ku jednemu, aby poznał świat, że ty mnie wysłałeś i umiłowałeś ich, jako mnie umiłowałeś”. (Według Jana 17, 15 – 23)

To Jezus pierwszy woła – przywołując do siebie Mk 3, 13 „Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego”.