„To rzekłem wam, aby radość moja w was była i radość wasza wypełniła się. To jest przykazanie moje, aby miłowaliście siebie nawzajem, jako umiłowałem was. Większej (od) tej miłości nikt (nie) ma, żeby ktoś duszę jego położył za przyjaciół jego. Wy przyjaciółmi moimi jesteście, jeśli czynić będziecie, co ja przykazuję wam. Już nie nazywam was sługami, bo sługa nie wie, co czyni jego pan. Was zaś nazwałem przyjaciółmi, bo wszystko, co usłyszałem od Ojca mego, dałem poznać wam. Nie wy mnie wybraliście sobie, ale ja wybrałem sobie was i położyłem was, aby wy szliście i owoc nieśliście, i owoc wasz trwał, aby to, (o) cokolwiek poprosicie Ojca w imię me, dał wam. To przykazuję wam, aby miłowaliście jedni drugich”. (Według Jana 15, 11 - 17)

Księga Liczb 28, 7 – 13 „Do tego jako ofiara z płynów , w ilości jednej czwartej hinu na każde jagnię. Sycera ma być wylana dla Pana w obrębie świątyni. 8 Drugie jagnię winieneś ofiarować o zmierzchu. Złóż w ofierze z tymi samymi ofiarami z pokarmów, podobnie jak rano, należącą do nich ofiarę z płynów jako miłą woń ofiary spalanej dla Pana. 9 W dzień szabatu winniście złożyć w ofierze dwa jagnięta roczne bez skazy z dwiema dziesiątymi efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą, jako ofiarę z pokarmów, i należącą do tego ofiarę z płynów. 10 To jest ofiara całopalna sobotnia na każdy szabat, oprócz całopalenia ustawicznego i ofiary z płynów. 11 Każdego pierwszego dnia waszego miesiąca macie złożyć Panu na całopalenie: dwa młode cielce, barana i siedem jednorocznych jagniąt bez skazy. 12 Do każdego cielca dodacie trzy dziesiąte [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą jako ofiarę z pokarmów i do barana - dwie dziesiąte [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą na ofiarę z pokarmów; 13 dalej, do każdego jagnięcia jako ofiarę z pokarmów jedną dziesiątą [efy] najczystszej mąki zaprawionej oliwą; wszystko jako ofiarę całopalną, jako miłą woń dla Pana”.

Możemy uczyć się od Jezusa surowości, ale tylko wobec złych duchów Mk 1, 25 „Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego!”

„I kiedy wiatr południowy dmący, mówicie, że: Upał będzie, i staje się. Obłudnicy, oblicze ziemi i nieba umiecie badać, pory zaś tej jak nie umiecie badać? Dlaczego zaś i od siebie nie osądzacie, (co) sprawiedliwe? Gdy bowiem idziesz z przeciwnikiem twym do urzędnika, w drodze (za)daj (sobie) trud, (by) uwolnić się od niego, coby nie zawlókł cię do sędziego, i sędzia się wyda wykonawcy i wykonawca cię rzuci do strażnicy. Mówię ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż i ostatni pieniążek oddasz”. (Według Łukasza 12, 55 - 59)

Księga Liczb 28, 1 – 6 „Pan mówił tak do Mojżesza: 2 «Oznajmij Izraelitom następujące rozporządzenie: Czuwajcie nad tym, by składać Mi w określonym czasie dary ofiarne, moje pokarmy jako ofiary spalane, na miłą woń dla Mnie. 3 Oznajmij im: Ofiary spalane, które winniście składać Panu, są następujące: dwa roczne jagnięta bez skazy codziennie na nieustanną ofiarę całopalną. 4 Jedno jagnię ma być złożone na całopalenie rano, a drugie wieczorem. 5 Do tego jako ofiara z pokarmów dziesiąta część efy najczystszej mąki zaprawionej oliwą według miary jednej czwartej hinu oliwy wyciśniętej z oliwek. 6 To jest ustawiczne całopalenie, które już na górze Synaj składano Panu jako miłą woń ofiary spalanej”.

Kiedy Słowo Boże jest głoszone - złe duchy się manifestują Mk 1, 23 – 24 „Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.

„I krzyżują go i rozdzielają sobie szaty jego, rzucając los na nie, kto co zabrałby. Była zaś godzina trzecia i ukrzyżowali go. I był napis winy jego wypisany: Król Judejczyków. I z nim krzyżują dwóch rozbójników, jednego z prawej i jednego z lewej jego. I przechodzący bluźnili mu poruszając głowami ich i mówiąc: Oho, obalający przybytek i budujący w trzy dni, uratuj siebie zszedłszy z krzyża. Podobnie i arcykapłani kpiący między sobą z uczonymi w piśmie mówili: Innych uratował, siebie nie może uratować”. (Według Marka 15, 24 - 31)

Księga Liczb 27, 15 – 23 „Rzekł więc Mojżesz do Pana: 16 «O Panie, od którego zależy życie wszystkich istot, wyznacz do kierowania społecznością męża, 17 który by na jej czele wychodził i wracał, wyprowadzał ich i przyprowadzał, by społeczność Pana nie była jak stado bez pasterza». 18 Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Weź Jozuego, syna Nuna, męża, w którym prawdziwie mieszka Duch, i włóż na niego swoje ręce. 19 Następnie przywiedź go przed kapłana Eleazara i przed całą społeczność i ustanów go w ich obecności wodzem. 20 Przenieś na niego część twojej godności, by cała społeczność Izraelitów była mu posłuszna. 21 Winien się jednak stawić przed kapłanem Eleazarem, a ten będzie za niego pytał Pana przez losy urim. Tylko na jego rozkaz winni wyruszać i na jego rozkaz wracać, zarówno on, jak i wszyscy Izraelici i cała społeczność». 22 Mojżesz wykonał wszystko, co mu nakazał Pan. Wezwał Jozuego i stawił go przed kapłanem Eleazarem i przed całym zgromadzeniem. 23 Następnie włożył na niego ręce i ustanowił go wodzem - stosownie do woli Pana oznajmionej przez Mojżesza”.

Nawet sposób nauczania Jezusa różni się od tego, który panuje obecnie w Izraelu Mk 1, 22 „Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”.

„W ową godzinę podeszli uczniowie (do) Jezusa mówiąc: Kto zatem większy jest w królestwie niebios? I przywoławszy dziecko postawił je w środku ich i powiedział: Amen mówię wam, jeśli nie zawrócicie i (nie) staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebios. Który więc uniży siebie jak dziecko to, ten jest większy w królestwie niebios. I który przyjąłby jedno dziecko takie w imię moje, mnie przyjmuje. Który zaś przywiódłby do obrazy jednego (z) małych tych wierzących we mnie, jest pożyteczne mu, żeby zawieszony został kamień młyński ośli wokół szyi jego i utopiony został na przestworzu morza. Biada światu przez obrazy. Koniecznością bowiem (przyjście) obrazy, lecz biada człowiekowi, przez którego obraza przychodzi”.  (Według Mateusza 18, 1 - 7)