Jezus wielokrotnie idzie do świątyni, aby tam wyjaśniać pisma. Dzisiaj też możemy Go spotkać w świątyni Łk 13, 10 „Nauczał raz w szabat w jednej z synagog”.

Pamiętając, że Jezus jest „ogrodnikiem” nie możemy zapominać, że On, nie widząc owoców w naszym życiu, celowo obkłada nas nawozem Łk 13, 8 – 9 „Lecz on Mu odpowiedział: Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć”.

Jeżeli symbolicznie rozumiemy drzewo, jako nas samych nie wydających owocu, to szybko możemy zauważyć, ile na ten owoc czeka Jezus Łk 13, 7 „Rzekł więc do ogrodnika: Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?”

Jezus wielokrotnie posługuje się odniesieniami bliskimi dla tych, którzy Go otaczają Łk 13, 6 „I opowiedział im następującą przypowieść: Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł”.

Jezus odnosi się bezpośrednio do różnych wydarzeń, które mają miejsce, i które rozumieją Jego słuchacze Łk 13, 1 – 5 „W tym samym czasie przyszli niektórzy i donieśli Mu o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. Jezus im odpowiedział: Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, że to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Silom i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jerozolimy? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”.

Jezus pokazuje, jak bardzo ważna w życiu jest uczciwość Łk 12, 58 – 59 „Gdy idziesz do urzędu ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie pociągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, póki nie oddasz ostatniego pieniążka”.

Jezus nie boi się faryzeuszom zadawać bardzo trudnych i poważnych pytań Łk 12, 54 – 57 „Mówił także do tłumów: Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: Deszcz idzie. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: Będzie upał. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?”

Jezusowa nauka wyznacza drogę, która niekoniecznie podoba się wszystkim Łk 12, 51 – 53 „Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”.

Jezus mówiąc o wielu rzeczach, które zapowiada doskonale wie o skutkach tego, co mówi oraz głębiej rozumie to, co odkrywa przed uczniami Łk 12, 50 „Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie”.

Rzucenie ognia przez Jezusa oznacza przygotowanie do przyjęcia Ducha Świętego Łk 12, 49 „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął”.