Gdy nie jesteśmy z Jezusem, musimy zdawać sobie sprawę, że jesteśmy przeciw Niemu Łk 11, 23 „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza”.

Pan Jezus nawiązując do zrozumiałych dla swoich słuchaczy obrazów bardzo często tłumaczy treści duchowe Łk 11, 21 – 22 „Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, zabierze całą broń jego, na której polegał, i łupy jego rozda”.

Jezus wykazując faryzeuszom i uczonym w Prawie błąd nie pozostawia ich tylko na tym poziomie, ale zadaje pytania, by oni mogli na te pytania znaleźć odpowiedzi Łk 11, 19 – 20 „Lecz jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże”.

Kiedy Jezus polemizuje z faryzeuszami, to wielokrotnie wykazuje im obłudę oraz niekonsekwencje myślenia Łk 11, 18 „Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy”.

Jezus obnaża wielokrotnie obłudę faryzeuszy Łk 11, 17 „On jednak, znając ich myśli, rzekł do nich: Każde królestwo wewnętrznie skłócone pustoszeje i dom na dom się wali”.

Co ciekawe dla wielu znaki, które robi Jezus są zbyt małe Łk 11, 16 „Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, domagali się od Niego znaku z nieba”.

Nawet dzieła Boże można uznać za szatańskie, patrząc, jak niektórzy traktowali Pana Jezusa Łk 11, 15 „Lecz niektórzy z nich rzekli: Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy”.

Działanie Jezusa bardzo często wzbudza zadziwienie Łk 11, 14 „Raz wyrzucał złego ducha u tego, który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione”.

Bóg jest szczególnie hojny w obdarowywaniu nas darami duchowymi, choć dziś tak wielu boi się prosić o dary duchowe Łk 11, 13 „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą”.

Jezus posługuje się przykładami z codziennego życia, aby zachęcić nas do ufności i modlitwy prośby Łk 11, 11 – 12 „Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona?”