„Mąż zaś pewien imieniem Szymon wcześniej był w mieście uprawiającym magię i doprowadzającym do oszołomienia lud Samarii, mówiąc, (że) być kimś on sam wielkim, do którego lgnęli wszyscy od małego aż do wielkiego mówiąc: Ten jest mocą Boga nazywaną Wielką. Lgnęli zaś (do) niego z powodu (tego, że) dość dużym czasem uprawianiami magii doprowadzić do oszołomienia ich. Gdy zaś uwierzyli Filipowi głoszącemu dobrą nowinę o królestwie Boga i imieniu Jezusa Pomazańca, dawali się zanurzać mężowie i kobiety. Zaś Szymon, i on uwierzył, i dawszy się zanurzyć był trwającym niezłomnie przy Filipie, oglądając znaki i moce wielkie stające się był doprowadzany do oszołomienia”. (Dokonania wysłanników 8, 9 – 13)