„Gwałtownie zaś (gdy gnani byliśmy przez wichurę) my, (tego) następnie wyrzucenie czynili sobie. I trzeciego własnoręczni sprzęt statku rzucili. Ani (nie) zaś słońce, ani (nie) gwiazdy (gdy pokazywały się) przez liczniejsze dni, wichura także nie mała (gdy leżała na), w końcu zdejmowana była nadzieja cała, (by) zbawiać się my”. (Dokonania wysłanników 27, 18 – 20)