„(Gdy mówili przeciwko) zaś Judejczycy, zostałem postawiony w konieczności, (by) przywołać sobie Cezara, nie jako lud mój mając coś (by) oskarżać. Dla tego więc powodu poprosiłem was, (by) zobaczyć i powiedzieć do, ze względu na bowiem nadzieję Izraela kajdany te mam na sobie. Ci zaś do niego powiedzieli: My ani pismo o tobie (nie) otrzymaliśmy z Judei, ani przybywszy jakiś (z) braci (nie) oznajmił lub powiedział coś o tobie niegodziwego. Uznajemy za godne zaś od ciebie usłyszeć, co myślisz. O bowiem stronnictwie tym znajome nam jest, że wszędzie jest mówione przeciwko”. (Dokonania wysłanników 28, 19 – 22)