„Nam zaś objawił Bóg przez Ducha, bo Duch wszystko bada, także głębie Boga. Kto bowiem zna (z) ludzi (te) człowieka, jeśli nie duch człowieka, (ten) w nim? Tak i (te) Boga nikt (nie) poznał z wyjątkiem Ducha Boga. My zaś nie ducha świata wzięliśmy, ale Ducha, (Tego) z Boga, aby znaliśmy (te) przez Boga darowane nam; które także mówimy nie w wyuczonych ludzkiej mądrości słowach, ale w wyuczonych Ducha, duchowymi (rzeczy) duchowe zestawiając. Zmysłowy zaś człowiek nie przyjmuje (tych) Ducha Boga, głupotą bowiem (dla) niego są, i nie może poznać, że duchowo są osądzane; zaś duchowy osądza wszystko, sam zaś przez nikogo (nie) jest osądzany. Kto bowiem poznał myśl Pana, który pouczy Go? my zaś myśl Pomazańca mamy”. (Do Koryntian I 2, 10 – 16)