„Nie bowiem chcemy wy nie wiedzieć, bracia, o utrapieniu naszym, (tym) (które się stało) w Azji, że w nadmiarze ponad moc zostaliście obciążeni, tak że zostać wyzbytym wyjścia my i (co do) życia. Ale sami w sobie samych odpowiedź śmierci powzięliśmy, aby nie przekonani byliśmy na sobie samych, ale na Bogu, budzącym martwych, który z tak wielkiej śmierci wyciągnął nas i wyciągnie, ku któremu nabraliśmy nadziei, [że] i jeszcze wyciągnie, (bo) współdziałając i wy za nas błaganiem, aby od wielu osób (ten) względem nas dar przez wielu został podziękowany za nas”. (Do Koryntian II 1, 8 – 11)