„Wysławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Pomazańca, (Ten) (który wysławił) nas w całym wysławieniu duchowym na niebiosach w Pomazańcu, tak jak wybrał sobie nas w Nim przed położeniem fundamentów świata, (by) być my świętymi i niewinnymi wobec Niego w miłości, przeznaczywszy nas ku usynowieniu przez Jezusa Pomazańca względem Niego, według upodobania woli Jego, ku pochwale blasku łaski Jego, którą napełnił łaską nas w Umiłowanym, w którym mamy odkupienie przez krew Jego, uwolnienie (od) występków, według bogactwa łaski Jego, której dał obfitość ku nam w całej mądrości i pomyśleniu, dawszy poznać nam tajemnicę woli Jego, według upodobania Jego, które postanowił sobie w Nim ku szafarzowaniu wypełnienia czasów, (tak by) sprowadzić sobie pod jedną głowę wszystko w Pomazańcu: (to) na niebiosach i (to) na ziemi: w Nim, w którym i zostaliśmy wybrani losem, przeznaczeni według wcześniejszego ustawienia (Tego) wszystko Działającego według postanowienia Jego, ku być my ku pochwale blasku Jego, (którzy wcześniej oparliśmy nadzieję) w Pomazańcu; w którym i wy usłyszawszy słowo prawdy, dobrą nowinę (o) zbawieniu waszym, w którym i uwierzywszy zostaliście opieczętowani Duchem obietnicy, (tym) Świętym, który jest poręką dziedziczenia naszego, ku odkupieniu pozyskania dla siebie, ku pochwale blasku Jego”. (Do Efezjan 1, 3 – 14)