„Z powodu tego i ja, usłyszawszy (o tej) w was wierze w Panu, Jezusie, i (o) miłości ku wszystkim świętym, nie powstrzymuję się dziękując za was , wspomnienie czyniąc sobie w modlitwach mych, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Pomazańca, Ojciec chwały, dałby wam Ducha mądrości i objawienia w poznaniu Go, oświetlone oczy serca [waszego] ku wiedzieć wy, jaka jest nadzieja powołania Jego, jakie bogactwo chwały dziedziczenia Jego wśród świętych, i jaka przewyższająca wielkość mocy Jego względem nas wierzących według działania siły potęgi Jego, które zdziałał w Pomazańcu, wskrzesiwszy Go z martwych, i posadziwszy na prawicy Jego na niebiosach powyżej każdego Panowania, i Władzy, i Mocy, i Państwa, i każdego imienia wymienianego nie jedynie w wieku tym, ale i w mającym nastąpić; i wszystko podporządkował pod nogi Jego, i Jego dał (jako) głowę ponad wszystkim (społeczności) wywołanych, która jest ciałem Jego, wypełnieniem (Tego) wszystko we wszystkim wypełniającego sobą”. (Do Efezjan 1, 15 – 23)