„I wtedy zostanie objawiony nieprawy, którego Pan, [Jezus], zgładzi duchem ust Jego i uzna za bezużytecznego dla pokazania się przybycia Jego, którego jest przybycie na działaniu szatana w całej mocy, i znakach, i cudach kłamstwa, i w całym zwodzeniu niesprawiedliwości (dla) dających się gubić, za to (że) miłości prawdy nie przyjęli ku zostać zbawieni oni. I dla tego posyła im Bóg działanie łudzenia ku uwierzyć oni kłamstwu, aby zostaliby osądzeni wszyscy nie (którzy uwierzyli) prawdzie, ale (którzy znaleźli upodobanie) (w) niesprawiedliwości”. (Do Tesaloniczan II 2, 8 – 12)

„Nie przypominacie sobie, że jeszcze będąc przy was to mówiłem wam? I teraz (to) zatrzymujące znacie, aż do zostać objawiony on w swojej porze. Bo tajemnica już działa sobie bezprawia; jedynie (ten) zatrzymujący właśnie dopóki ze środka stałby się”. (Do Tesaloniczan II 2, 5 – 7)

„Prosimy zaś was, bracia, co do przybycia Pana naszego, Jezusa Pomazańca, i naszego późniejszego zebrania się przed Nim, względem (tego) aby nie szybko dać się zachwiać wy od myśli i nie dawać się zakrzyczeć ani z powodu Ducha, ani z powodu słowa, ani przez list jakby przez nas, jakby że nastał dzień Pana, aby nie ktoś was zwiódłby na żaden sposób; bo jeśli nie przyszłoby odstępstwo najpierw i (nie) zostałby objawiony człowiek bezprawia, syn zguby, będący przeciwnym i podnoszący się przeciwko każdemu nazywającemu się bogiem lub przedmiotem czci, tak że on w przybytku Boga usiąść, pokazując siebie samego, że jest bogiem”. (Do Tesaloniczan II 2, 1 – 4)

„O co i modlimy się każdej chwili za was, aby was uznał za godnych powołania Bóg nasz i wypełnił całe upodobanie dobroci i dzieło wiary przez moc, żeby zostało wychwalone imię Pana naszego, Jezusa, w was i wy w Nim, według łaski Boga naszego i Pana, Jezusa Pomazańca”. (Do Tesaloniczan II 1, 11 – 12)

„Dziękować powinniśmy Bogu każdej chwili za was, bracia, jak godne jest, bo niezmiernie wzrasta wiara wasza i obfituje miłość jednego każdego (z) wszystkich was ku jedni drugim, tak że sami my przez was zaczynać się chełpić w (społecznościach) wywołanych Boga dla wytrwałości waszej i wiary we wszystkich prześladowaniach waszych i utrapieniach, które znosicie: wykazanie sprawiedliwego osądzenia Boga, ku zostać uważani za godnych wy królestwa Boga, dla którego i cierpicie, jeśli w ogóle sprawiedliwe u Boga oddać w zamian trapiącym was utrapienie i wam trapionym ulżenie z nami podczas objawienia Pana, Jezusa, z nieba ze zwiastunami mocy Jego w ogniu płomienia, dającego ukaranie nie znającym Boga i nie będącym posłusznymi dobrej nowinie Pana naszego, Jezusa, którzy sprawiedliwość zapłacą zagładą wieczną z dala od oblicza Pana i od chwały mocy Jego, kiedy przyjdzie, (by) zostać wychwalonym w świętych Jego i zostać podziwianym we wszystkich (tych) (którzy uwierzyli), bo znalazło wiarę świadectwo nasze przed wami, w dniu owym”. (Do Tesaloniczan II 1, 3 – 10)

„Paweł, i Sylwan, i Tymoteusz (społeczności) wywołanych Tesaloniczan w Bogu, Ojcu naszym, i Panu, Jezusie Pomazańcu, łaska wam i pokój od Boga, Ojca [naszego], i Pana, Jezusa Pomazańca”. (Do Tesaloniczan II 1, 1 – 2)

„Sam zaś Bóg pokoju oby uświęcił was (jako) całkowicie dojrzałych i w pełni wyposażonym wasz duch, i dusza, i ciało nienagannie na przybycie Pana naszego, Jezusa Pomazańca, oby zostały ustrzeżone. Wiernym Powołujący was, Ten i uczyni. Bracia, módlcie się [i] za nas. Pozdrówcie braci wszystkich przez pokochanie święte. Poprzysięgam was (na) Pana, (by) zostać odczytany (ten) list wszystkim braciom. Łaska Pana naszego Jezusa Pomazańca z wami”. (Do Tesaloniczan I 5, 23 – 28)

„Każdej chwili radujcie się, nieustannie módlcie się, w każdym dziękujcie, to bowiem wolą Boga w Pomazańcu Jezusie względem was. Ducha nie gaście, prorokowań nie za nic miejcie; wszystko zaś próbujcie, piękno nabywajcie, od każdej postaci niegodziwości powstrzymujcie się”. (Do Tesaloniczan I 5, 16 – 22)

„Prosimy zaś was, bracia, (by) wiedzieć (o) trudzących się wśród was i (o) stawianych na czele was w Panu i (o) kładących do rozumu wam, i (by) uznawać ich ponad wszelką miarę w miłości z powodu dzieła ich. Zachowujcie pokój wśród siebie samych. Zachęcamy zaś was, bracia, kładźcie do rozumu nie trzymającym szyku, pocieszajcie małodusznych, podtrzymujcie nie mających siły, bądźcie wielkoduszni względem wszystkich. Patrzcie, aby nie ktoś zła za zło komuś oddałby, ale każdej chwili dobro ścigajcie [i] względem jedni drugich i względem wszystkich”. (Do Tesaloniczan I 5, 12 – 15)

„My zaś dnia będąc bądźmy trzeźwi, wdziawszy na siebie pancerz wiary i miłości i (jako) hełm nadzieję zbawienia; bo nie umieścił nas Bóg ku gniewowi, ale ku pozyskaniu dla siebie zbawienia przez Pana naszego, Jezusa Pomazańca, umarłego za nas aby, czy to czuwalibyśmy, czy to spalibyśmy, równocześnie razem z Nim żylibyśmy. Dlatego zachęcajcie jedni drugich i budujcie jeden jednego, jak i czynicie”. (Do Tesaloniczan I 5, 8 – 11)