„Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko mi wolno, ale nie ja będę władany przez coś. Potrawy (dla) brzucha, i brzuch (dla) potraw, zaś Bóg i ten i te uzna za bezużyteczne. Zaś ciało nie (dla) nierządu, ale (dla) Pana, i Pan (dla) ciała. Zaś Bóg Pana wskrzesił, i nas wskrzesi przez moc Jego. Nie wiecie, że ciała wasze członkami Pomazańca są? Zabrawszy więc członki Pomazańca, uczynię nierządnej członkami? Nie może stać się!” (Do Koryntian I 6, 12 – 15)

„Ale brat z bratem sądzi się, i to przed niewierzącymi? Już więc całkowicie poniżeniem (dla) was jest, że sądy macie z sobą samymi. Przez co nie raczej znosicie niesprawiedliwość? Przez co nie raczej dajecie się pozbawić? Ale wy czynicie niesprawiedliwość i pozbawiacie, i to braci. Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Bożego Królestwa nie dostaną w udziale? Nie łudźcie się: ani nierządni, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani miękcy, ani legający z mężczyznami, ani kradnący, ani zachłanni, ni pijacy, ni znieważający, ni drapieżcy Królestwa Bożego (nie) dostaną w udziale. I tacy jacyś byliście. Ale obmyliście się, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za sprawiedliwych, w imieniu Pana, Jezusa Pomazańca i w Duchu Boga naszego”. (Do Koryntian I 6, 6 – 11)

„Odważa się ktoś (z) was sprawę mając do drugiego sądzić się przed niesprawiedliwymi, i nie przed świętymi? Czy nie wiecie, że święci świat będą sądzić? I jeśli w was jest sądzony świat, niegodni jesteście sądzeń najmniejszych? Nie wiecie, że zwiastunów będziemy sądzić, a cóż dopiero (sprawy) życiowe? Życiowe więc sądzenia jeśli macie, (to) za nic mianych w (społeczności) powołanych, tych właśnie sadzacie? Do zawstydzenia wam mówię. Tak nie jest w was żaden mądry, który będzie mógł rozsądzić przez środek brata jego?” (Do Koryntian I 6, 1 – 5)

„Napisałem wam w (tym) liście, aby nie mieszać się z nierządnymi, nie w ogóle (z) nierządnymi świata tego, lub (z) zachłannymi i drapieżnymi, lub bałwochwalcami, gdyż bylibyście zobowiązani zaraz z (tego) świata wyjść. Teraz zaś napisałem wam, aby nie mieszać się, jeśli ktoś bratem nazywany byłby nierządnym, lub zachłannym, lub bałwochwalcą, lub pijakiem, lub drapieżcą; (z) takim i nie jeść razem. Po co bowiem mi (tych) z zewnątrz sądzić? Czyż nie (tych) wewnątrz wy sądzicie? (Tych) zaś z zewnątrz Bóg osądzi. Pozbądźcie się (tego) niegodziwca z was samych”. (Do Koryntian I 5, 9 – 13)

„Nie piękną (ta) chluba wasza. Nie wiecie, że mały zaczyn całe ciasto zaczynia? Oczyśćcie stary zaczyn, aby byliście młodym ciastem, jak jesteście przaśni. I bo (jako) Pascha nasza został zabity na ofiarę Pomazaniec; tak że świętujmy, nie w zaczynie starym ani w zaczynie złości i niegodziwości, ale w przaśnych nieskażoności i prawdy”. (Do Koryntian I 5, 6 – 8)

„Całkowicie jest słyszany w was nierząd, i taki nierząd, który ani w poganach, że kobietę ktoś ojca mieć. I wy nadęci jesteście, i wcale nie bardziej zaczęliście boleć, aby został usunięty z środka was (ten) czynu tego sprawca!? Ja bowiem, będąc nieobecny ciałem, będąc obecny zaś duchem, już osądziłem, jakby będąc obecny, (tego, który) tak to sprawił, w imieniu Pana naszego, Jezusa. Zebrawszy się wy i mój duch z mocą Pana naszego, Jezusa (powinniście) wydać takiego szatanowi ku zagładzie ciała, aby duch został zbawiony w dniu Pana”. (Do Koryntian I 5, 1 – 5)

„Ponieważ nie przychodząc zaś ja do was, nadęli się niektórzy. Przyjdę zaś szybko do was, jeśli Pan zechce, i poznam nie słowo (tych) nadętych, ale moc, nie bowiem w słowie królestwo Boga, ale w mocy. Co chcecie? W rózdze mam przyjść do was, czy w miłości (i) duchu delikatności?” (Do Koryntian I 4, 18 – 21)

„Nie zawstydzając was, piszę to, ale jak dzieciom mym umiłowanym kładąc do rozumu. Choć bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców mielibyście w Pomazańcu, ale nie wielu ojców, w bowiem Pomazańcu Jezusie przez dobrą nowinę ja was zrodziłem. Zachęcam więc was: naśladowcami mymi stawajcie się. Przez to posłałem wam Tymoteusza, który jest mym dziecięciem umiłowanym i wiernym w Panu, (i) który wam przypomni drogi me, (te) w Pomazańcu [Jezusie], jak wszędzie w każdej (społeczności) wywołanych nauczam”. (Do Koryntian I 4, 14 – 17)

„Już nasyceni jesteście; już wzbogaciliście się; niezależnie od nas zaczęliście królować; i oby zaczęliście królować, aby i my (z) wami razem zaczęliśmy królować. Uważam bowiem: Bóg nas wysłanników ostatnimi pokazał, jakby na śmierć skazanymi, bo teatrem staliśmy się światu, i zwiastunom, i ludziom. My głupi przez Pomazańca, wy zaś rozsądni w Pomazańcu; my nie mający siły, wy zaś silni; wy dostojni, my zaś nieszacowni. Aż do (tej) właśnie pory i łakniemy, i pragniemy, i nadzy jesteśmy, i policzkowani jesteśmy, i bez stałego miejsca jesteśmy, i trudzimy się pracując własnymi rękoma; znieważani wysławiamy, prześladowani podnosimy się, obrzucani obelgami zachęcamy; jakby nieczystościami świata staliśmy się, wszystkich odpadkiem, aż do teraz”. (Do Koryntian I 4, 8 – 13)

„Tak że nie przed czasem coś sądźcie, aż przyjdzie Pan, który też oświetli (sprawy) ukryte ciemności i uczyni widocznymi postanowienia serc; i wtedy pochwała stanie się każdemu od Boga. Tak zaś, bracia, zmieniłem postać do mnie samego i Apollosa przez was, aby w nas nauczyliście się (tego): Nie ponad (to), co jest napisane, aby nie jeden ponad jednego nadymaliście się przeciw drugiemu. Kto bowiem cię rozróżnia? Co zaś masz, które nie wziąłeś? Jeśli zaś właśnie wziąłeś wziąłeś, dlaczego chełpisz się jakby nie wziąwszy?” (Do Koryntian I 4, 5 - 7)