Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2589)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Uważając zaś, (że) on (był) w gromadzie, przeszli dnia drogę i poszukiwali go wśród krewnych i znajomych. I nie znalazłszy wrócili do Jeruzalem poszukując go. I stało się po dniach trzech znaleźli go w świątyni siedzącego w środku nauczycieli i słuchającego ich i pytającego ich. Zdumiewali się zaś wszyscy słuchający go ze zrozumienia i odpowiedzi jego”. (Według Łukasza 2, 44 – 47)
„I jak spełnili wszystko, (co) według Prawa Pana, wrócili do Galilei, do miasta ich Nazaretu. Zaś dziecko wzrastało i umacniało się, wypełniając się mądrością, a łaska Boga była na nim. I chodzili rodzice jego co rok do Jeruzalem dla święta Paschy. I kiedy stał się lat dwunastu, (gdy wchodzili) (oni) według zwyczaju święta i (gdy wypełnili) dni, (gdy) (wracali) oni, pozostał Jezus chłopiec w Jeruzalem, i nie wiedzieli rodzice jego”. (Według Łukasza 2, 39 – 43)
„I była Anna prorokini, córka Manuela, z plemienia Asera; ta podeszła w dniach licznych, przeżywszy z mężem lat siedem od dziewictwa jej, i ona wdowa aż do lat osiemdziesięciu czterech, która nie odstępowała od świątyni, postami i błaganiami służącą nocą i dniem. I tej godziny stanąwszy obok dziękowała Bogu i mówiła o nim wszystkim oczekującym wykupienia Jeruzalem”. (Według Łukasza 2, 36 – 38)
„I był ojciec jego i matka dziwiący się z wypowiedzianych o nim. I pobłogosławił ich Symeon i powiedział do Mariam, matki jego: Oto ten leży na upadek i powstanie licznych w Izraelu i na znak zanegowany (i twą [zaś] samą duszę przejdzie miecz), żeby odsłonięte zostały z licznych serc zamysły”. (Według Łukasza 2, 33 – 35)
„I przyszedł w Duchu do świątyni. I (gdy) (wprowadzali) rodzice dziecko, Jezusa, (by) uczynić według (zwyczaju) Prawa z nim, i on przyjął je w ramiona i pobłogosławił Boga i powiedział: Teraz uwalniasz sługę twego, Władco, według słowa twego w pokoju. Bo zobaczyły oczy me wybawienie twe, które przygotowałeś wobec oblicza wszystkich ludów, światło ku objawieniu (dla) narodów i chwałę ludu twego Izraela”. (Według Łukasza 2, 27 – 32)
„I oto człowiek był w Jeruzalem, któremu imię Symeon, i człowiek ten sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, i Duch był Święty na nim. I było mu podane w wyroczni przez Ducha Świętego nie ujrzeć śmierci, zanim [niż] by ujrzał Pomazańca Pana”. (Według Łukasza 2, 25 – 26)
„I kiedy wypełniły się dni oczyszczenia ich według prawa Mojżesza, zanieśli go do Jerozolimy (by) postawić przy Panu, jako jest napisane w Prawie Pana, że: Wszelkie męskie, otwierające łono, święte (dla) Pana nazwane będzie. I (aby) dać ofiarę według (tego co) powiedziane w Prawie Pana, parę turkawek lub dwa pisklęta gołębi”. (Według Łukasza 2, 22 – 24)
„I wrócili pasterze oddawszy chwałę i wielbiąc Boga za wszystko, co usłyszeli i zobaczyli, jako zostało powiedziane do nich. I kiedy wypełniły się dni, osiem, (by) obrzezać go, i nazwane zostało imię jego Jezus, nazwane przez zwiastuna przed poczęciem jego w łonie”. (Według Łukasza 2, 20 – 21)
„I przyszli pospieszając i odnaleźli i Mariam i Józefa i niemowlę leżące w żłobie. Zobaczywszy zaś dali poznać o rzeczy powiedzianej im o dziecku tym. I wszyscy usłyszawszy zdziwili się z powodu (słów) powiedzianych przez pasterzy do nich. Zaś Mariam wszystkie zachowywała rzeczy te, składając w sercu jej”. (Według Łukasza 2, 16 – 19)
„I to wam znakiem: znajdziecie niemowlę owinięte pieluszkami i leżące w żłobie. I nagle (pojawiła się) ze zwiastunem mnogość wojska niebiańskiego, wielbiących Boga i mówiących: Chwała na wysokościach Bogu i na ziemi pokój w ludziach upodobania (jego). I stało się, jak odeszli od nich do nieba zwiastunowie, pasterze mówili do siebie nawzajem: Przejdźmy (ż) do Betlejem i zobaczmy rzecz tę zaszłą, którą Pan dał poznać nam”. (Według Łukasza 2, 12 – 16)
