„Dzieci, nikt niech (nie) zwodzi was. Czyniący sprawiedliwość jest, jako on sprawiedliwy jest. Czyniący grzech z oszczercy jest, bo od początku oszczerca grzeszy. Po to stał się widocznym Syn Boga, aby zniweczył dzieła oszczercy”. (Jana I 3, 7 – 8)

„Co było od początku, co usłyszeliśmy, co zobaczyliśmy oczyma naszymi, co ujrzeliśmy i ręce nasze obmacały, o Słowie życia; i życie uczyniło się widocznym, i zobaczyliśmy i zaświadczamy i oznajmiamy wam życie wieczne, które było przy Ojcu i uczyniło się widocznym nam; co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy, oznajmiamy i wam, aby i wy wspólnotę mieliście z nami. I wspólnota zaś nasza z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Pomazańcem”. (Jana I 1, 1 – 3)

„I teraz, dzieci, pozostawajcie w nim, aby, gdy uczyni się widocznym, mieliśmy śmiałość i nie doznaliśmy zawstydzenia od niego (przy) przybyciu jego”. (Jana I 2, 28)

„Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się”. (Według Jana 1, 1 – 3)

„Nie miłujcie świata ani (tego co) w świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie jest miłość Ojca w nim. Bo wszystko, (to) w świecie: pożądanie ciała, i pożądanie oczu, i samochwalstwo (tego) życia, nie jest z Ojca, ale ze świata jest”. (Jana I 2, 15 – 16)

„I (po) tym poznajemy, że poznaliśmy go, jeśli przykazania jego strzeżemy. Mówiący, że: Poznałem go, i przykazań jego nie strzegący, kłamcą jest i w nim prawda nie jest. Który zaś strzegłby jego słowa, prawdziwie w tym miłość Boga doskonała się staje. (Po) tym poznajemy, że w nim jesteśmy”. (Jana I 2, 3 – 5)

„Kiedy zaś wydadzą was, nie martwcie się, jak lub co powiecie; dane będzie bowiem wam w owej godzinie, co powiecie. Nie bowiem wy jesteście mówiący, ale duch Ojca waszego mówiący w was”. (Według Mateusza 10, 19 – 20)

„I ty zaś, dziecko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane, wcześniej pójdziesz bowiem przed Panem przygotować drogi jego, dać poznanie wybawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich”. (Według Łukasza 1, 76 – 77)

„I poprosiwszy tabliczkę napisał (tak): Jan jest imię jego. I zdziwili się wszyscy. Otwarte zostały zaś usta jego od razu i język jego, i mówił błogosławiąc Boga”. (Według Łukasza 1, 63 – 64)

„I miłosierdzie jego na pokolenia i pokolenia dla bojących się go. Uczynił siłę ramieniem jego, rozproszył hardych myśleniem serca ich”. (Według Łukasza 1, 50 – 51)