Łk 2, 22 - 40
Łk 2, 22 - 40
"Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim".
Gdyby wyrwać powyższe zdanie z kontekstu dzisiejszej Ewangelii, to w zasadzie można byłoby odnieść je do każdego małego dziecka - niekoniecznie do samego Syna Bożego. Poruszające są prostota i zwyczajność z jakimi ukazani są Jezus i Jego Rodzina. Kolejny raz widać, że Bóg stając się człowiekiem, stał się równocześnie jednym z nas. To nie frazes, a bardzo namacalny przykład Jego człowieczeństwa, bliskości i zjednoczenia z tobą.
Ten "ludzki gest", z jakim Bóg wyszedł do człowieka, nam - współczesnym pokazuje drogę, którą warto iść. Jak widać - najprostsze może okazać się najlepszym.
Łk 2, 22 - 40
"Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim".
Gdyby wyrwać powyższe zdanie z kontekstu dzisiejszej Ewangelii, to w zasadzie można byłoby odnieść je do każdego małego dziecka - niekoniecznie do samego Syna Bożego. Poruszające są prostota i zwyczajność z jakimi ukazani są Jezus i Jego Rodzina. Kolejny raz widać, że Bóg stając się człowiekiem, stał się równocześnie jednym z nas. To nie frazes, a bardzo namacalny przykład Jego człowieczeństwa, bliskości i zjednoczenia z tobą.
Ten "ludzki gest", z jakim Bóg wyszedł do człowieka, nam - współczesnym pokazuje drogę, którą warto iść. Jak widać - najprostsze może okazać się najlepszym.
