„Wiem, że nawet jak ona mi tego nie powie, to zawsze we mnie wierzy. Miałem takie wrażenie, że żona dała mi wszystko. Oddała też jakąś część swojego życia. Kiedy wzięliśmy ślub, spakowała swoje rzeczy, wsiedliśmy w pociąg i z Białegostoku pojechaliśmy do kawalerki na Ochocie. Nie przyjechałem na białym koniu. Nic nie mieliśmy. Jedynie mały telewizorek, który dostaliśmy od kolegów z Montowni, jeden materac, półkę z Ikei. Ale mieliśmy siebie. I uważam, że to jest dobre: nic nie mieć, ale mieć siebie”. Adam Woronowicz