św. Faustyna „Podobieństwo moje do Jezusa ma być przez cierpienie i pokorę. Patrz, co zrobiła ze mną miłość dusz ludzkich, córko moja; w twoim sercu znajduję wszystko, czego mi odmawia tak wielka liczba dusz. Serce twoje jest mi odpocznieniem, często zachowuję wielkie łaski pod koniec modlitwy”. (268)

św. Faustyna „Ja chcę być podobna do Ciebie, Jezu, do Ciebie ukrzyżowanego, umęczonego, upokorzonego. Jezu, odbij na duszy i sercu moim swoją pokorę”. (267)

św. Faustyna „Kto chce się nauczyć prawdziwej pokory, niech rozważa mękę Jezusa. Kiedy rozważam mękę Jezusa, to mi przychodzi jasne pojęcie wielu rzeczy, których przedtem zrozumieć nie mogłam”. (267)

św. Faustyna „Wtem niespodziewanie ujrzała Pana przy klombie, który mi powiedział: Nie płacz, ja jestem z tobą zawsze”. (259)

św. Faustyna „I rzekł mi Pan: „Nie lękaj się, nie pozostawię cię samą”. (258)

św. Faustyna „Każdym uderzeniem serca dziękuję Ci, Boże, za wielkie miłosierdzie względem mnie”. (256)

św. Faustyna „Ukrywać się przed wzrokiem ludzkim, cokolwiek czynić będę dobrego, aby przez to Bóg sam był zapłatą moją”. (255)

św. Faustyna „Milsza mi jest jedna godzina u stóp ołtarza, spędzona w największych oschłościach ducha, aniżeli sto lat rozkoszy w świecie. Wolę być w klasztorze popychlem nic nie znaczącym, niż na świecie królową”. (254)

św. Faustyna „Nie sądzić nigdy nikogo, dla innych mieć oko pobłażliwe, a dla siebie surowe. Do Boga odnosić wszystko, a w oczach własnych czuć się tym, czym jestem – to jest największą nędzą i nicością. W cierpieniach zachowywać się cierpliwie i spokojnie, wiedząc, że wszystko z czasem przeminie”. (253)

św. Faustyna „Każdą duszę, którąś mi powierzył, Jezus, będę się starała wspomagać modlitwą i ofiarę, aby łaska Twoja mogła w nich działać”. (245)