„Tymczasem gdy słudzy Dawida wraz z Joabem wracali z wyprawy, przynosząc bogatą zdobycz, Abnera już nie było u Dawida w Hebronie, gdyż go odprawił, i tamten poszedł w pokoju. 23 Po powrocie Joaba i całego wojska, które mu towarzyszyło, doniesiono Joabowi, że Abner, syn Nera, przybył do króla, a ten go odprawił, tak że odszedł w pokoju. 24 Udał się więc Joab do króla i rzekł: «Coś ty uczynił? Przecież przyszedł do ciebie Abner. Dlaczego go odprawiłeś, że odszedł w pokoju? 25 Czyż nie znasz Abnera, syna Nera? Toż on przyszedł cię oszukać i wywiedzieć się o twych zamiarach i o twych wszystkich przedsięwzięciach». 26 Skoro tylko Joab wyszedł od Dawida, wysłał za Abnerem gońców, którzy zawrócili go od cysterny Sira. A Dawid o tym nie wiedział. 27 Kiedy Abner wrócił do Hebronu, Joab odprowadził go do środka bramy pod pozorem, że chce z nim poufnie porozmawiać. Tam zadał mu śmiertelny cios w podbrzusze za krew swego brata Asahela”.

Piotr jest znakiem dla każdego z nas, ko robił coś bezowocnie, ale słysząc słowo Jezusa jest gotowy kolejny raz zaryzykować Łk 5, 5 „A Szymon odpowiedział: Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i niceśmy nie ułowili. Lecz na Twoje słowo zarzucę sieci”.

„Jeśli zaś chcąc Bóg okazać gniew i dać poznać mocne Jego, zniósł w wielkiej wielkoduszności naczynia gniewu, wydoskonalone ku zgubie, i aby dałby poznać bogactwo chwały Jego na naczyniach litości, które wcześniej przygotował ku chwale, (jako) które i powołał nas nie jedynie z Judejczyków, ale i z pogan? Jak i w Ozeaszu mówi: Nazwę nie lud mój ludem mym i nie umiłowaną umiłowaną. I będzie, (że) w miejscu, gdzie zostalo powiedziane im: Nie ludem mym wy, tam będą nazywani synami Boga żyjącego”. (Do Rzymian 9, 22 – 26)

„Mąż szedł za nią, a towarzysząc jej płakał aż do Bachurim. Abner rzekł jednak do niego: «Wróć się!» I wrócił się. 17 Przeprowadził też Abner rozmowy ze starszyzną Izraela oznajmiając im: «Już dawno okazywaliście pragnienie, aby mieć nad sobą Dawida królem. 18 Dokonajcie tego teraz, gdyż Pan dał Dawidowi taką obietnicę: Oto za pośrednictwem mojego sługi Dawida uwolnię lud mój izraelski z rąk filistyńskich i z rąk wszystkich wrogów». 19 Podobnie też tłumaczył Abner Beniaminitom. Potem udał się Abner, by donieść Dawidowi w Hebronie o wszystkim tym, co wydało się słuszne Izraelitom i całemu domowi Beniamina. 20 Abner w towarzystwie dwudziestu mężczyzn udał się do Dawida do Hebronu. A Dawid wyprawił ucztę Abnerowi i jego towarzyszom. 21 Wtedy Abner oświadczył Dawidowi: «Zobowiązuję się, że pójdę, zgromadzę wszystkich Izraelitów wokół pana mojego, króla. Oni zawrą z tobą przymierze i będziesz sprawował nad nimi rządy według swego upodobania». Potem Dawid odprawił Abnera, który poszedł w pokoju”.

Indywidualne słowa od Jezusa można usłyszeć tylko wtedy, gdy jest się „blisko” przy Nim Łk 5, 4 „Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!”

„Powiesz mi więc: Dlaczego [więc] jeszcze zarzuca? Bo decyzji Jego kto stanął naprzeciw? O człowieku, przeciwnie, ty kim jesteś, (ten) odpowiadający przeciw Bogu? Czy powie uformowane (temu) (który uformował): Dlaczego mię uczyniłeś tak? Czy nie ma władzy garncarz (nad) gliną, (by) z tego samego ciasta uczynić to ku szacunkowi naczynie, to zaś ku brakowi szacunku?” (Do Rzymian 9, 19 – 21)

„Niechaj to Bóg uczyni z Abnerem i tamto mu dorzuci, jeżeli nie dokonam tego, co Pan przyrzekł Dawidowi: 10 Odbiorę królestwo domowi Saula, umocnię natomiast władzę Dawida nad Izraelem i Judą od Dan do Beer-Szeby». 11 [Iszbaal] nie mógł na to odpowiedzieć Abnerowi ani słowa, gdyż się go obawiał. 12 Abner wysłał posłów do Dawida, , aby mu oświadczyli: «Czyj to kraj?», chcąc powiedzieć: Zechciej zawrzeć ze mną przymierze, a wtedy pomogę ci w tym, by cały Izrael ku tobie się zwrócił. 13 Odpowiedział: «Dobrze. Zawrę z tobą przymierze, lecz stawiam ci jeden warunek, którego od ciebie żądam, mianowicie: Nie będziesz widział mojej twarzy, jeżeli nie sprowadzisz mi Mikal, córki Saula, gdy przyjdziesz mnie zobaczyć». 14 Dawid wysłał też posłów do Iszbaala, syna Saula, żądając: «Zwróć moją żonę, Mikal, którą nabyłem za sto napletków filistyńskich». 15 Iszbaal kazał ją więc zabrać od męża jej Paltiela, syna Lajisza”.

Jezus wykorzystuje współcześnie istniejące możliwości techniczne do przekazu Ewangelii – nie zapominajmy o tym Łk 5, 3 „Wszedłszy do jednej łodzi, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy”.

„Zatem więc nie chcącego ani biegnącego, ale (Tego) mającego litość: Boga. Mówi bowiem Pismo faraonowi, że: Ku temu to przebudziłem cię, żeby okazałbym na tobie moc mą, i żeby oznajmiałoby się imię me na całej ziemi. Zatem więc (nad) którym chce, ma litość, którego zaś chce, czyni twardym”. (Do Rzymian 9, 16 – 18)

„Wojna między domem Saula a domem Dawida przedłużała się. Dawid jednak stawał się mocniejszy, natomiast dom Saula był coraz słabszy. 2 Synowie, którzy urodzili się Dawidowi w Hebronie: pierworodnym był Amnon z Achinoam pochodzącej z Jizreel, 3 drugim był Kileab z Abigail, [dawnej] żony Nabala z Karmelu, a trzecim Absalom z Maaki, córki Talmaja, króla Geszur, 4 czwartym był Adoniasz, syn Chaggity, piątym zaś Szefatiasz, syn Abitali, 5 szóstym był Jitream z Egli, żony Dawida. Ci urodzili się Dawidowi w Hebronie. 6 W czasie trwania wojny między domem Saula a domem Dawida Abner zyskiwał na znaczeniu w domu Saula. 7 Otóż Saul miał nałożnicę, której na imię było Rispa, córkę Ajji. Rzekł do Abnera: «Czemu to zbliżyłeś się do nałożnicy mego ojca?» 8 Te słowa Iszbaala wywołały wielki gniew Abnera. Zawołał: «Czyż to ja jestem przywódcą judzkich psów? Właśnie teraz, gdy okazuję przywiązanie domowi Saula, twego ojca, jego krewnym i przyjaciołom, i nie dopuszczam, byś wpadł w ręce Dawida, ty doszukujesz się przestępstwa w sprawie tej kobiety”.