„My zaś (przy) modlitwie i służbie słowa będziemy trwać niezłomnie przy. I spodobało się (to) słowo przed całą mnogością, i wybrali sobie Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochowa, i Nikanora, i Tymona, i Parmenasa, i Mikołaja, prozelitę Antiocheńczyka, których postawili przed wysłannikami, i pomodliwszy się położyli na nich ręce. I słowo Boga wzrastało, i mnożyła się liczba uczniów w Jeruzalem bardzo, liczny tłum kapłanów był posłuszny wierze”. (Dokonania wysłanników 6, 4 – 7)

Jezus, odczuwając wszelkie potrzeby ludzkie pokazał, że nie jest Mu obce to, co przeŻywa każdy człowiek. Mk 11, 12 „Nazajutrz, gdy wyszli oni z Betanii, odczuł głód”.

„We wszystkich ich poczynaniach ręka Pana była przeciwko nim na ich nieszczęście, jak to Pan przedtem im zapowiedział i jak im poprzysiągł. I tak spadł na nich ucisk ogromny. 16 Wówczas Pan wzbudził sędziów, by wybawili ich z ręki tych, którzy ich uciskali. 17 Ale i sędziów swoich nie słuchali, gdyż uprawiali nierząd z innymi bogami, oddawali im pokłon. Zboczyli szybko z drogi, po której kroczyli ich przodkowie, którzy słuchali przykazań Pana: ci tak nie postępowali. 18 Kiedy zaś Pan wzbudzał sędziów dla nich, Pan był z sędzią i wybawiał ich z ręki nieprzyjaciół, póki żył sędzia. Pan bowiem litował się, gdy jęczeli pod jarzmem swoich ciemięzców i prześladowców”.

„W zaś dniach tych (kiedy mnożyli się) uczniowie stało się narzekanie hellenistów na Hebrajczyków, że są przeoczane w służbie codziennej wdowy ich. Przywoławszy do siebie zaś (ci) Dwunastu mnogość uczniów powiedzieli: Nie podobające się jest, (aby) my pozostawiwszy słowo Boga służyć stołom. Przyjrzyjcie się zaś, bracia, mężom z was poświadczającym się siedmiu, pełnym Ducha i mądrości, których ustanowimy do potrzeby tej”. (Dokonania wysłanników 6, 1 – 3)

Bóg działa w określonym czasie i przestrzeni, i to jest też bardzo ważne dla naszego życia. Mk 11, 11 „Tak przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii”.

„Jozue, syn Nuna, sługa Pana, umarł w wieku lat stu dziesięciu. 9 Pochowano go w posiadłości Timnat-Cheres, którą otrzymał w dziedzictwo, przy górze Efraima, na północ od góry Gaasz. 10 A gdy całe to pokolenie połączyło się ze swoimi przodkami, nastało inne pokolenie, które nie znało Pana ani też tego, co uczynił dla Izraela. 11 Wówczas Izraelici czynili to, co złe w oczach Pana i służyli Baalom. 12 Opuścili Boga swoich ojców, Jahwe, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej, i poszli za cudzymi bogami, którzy należeli do ludów sąsiednich. Oddawali im pokłon i drażnili Pana. 13 Opuścili Pana i służyli Baalowi i Asztartom. 14 Wówczas zapłonął gniew Pana przeciwko Izraelitom, tak że wydał ich w ręce ciemiężców, którzy ich złupili, wydał ich na łup nieprzyjaciół, którzy ich otaczali, tak że nie mogli im się oprzeć”.

„Ci więc szli radując się od oblicza sanhedrynu, że zostali uznani za godnych za (to) imię doznać braku szacunku. Każdego dnia w świątyni i w domu nie powstrzymywali się nauczając i głosząc dobrą nowinę Pomazańca, Jezusa”. (Dokonania wysłanników 5, 41 – 42)

Bóg jest gotowy objawiać ważne prawdy, także przez ludzi nieświadomych tego. Mk 11, 10 „Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida, które przychodzi. Hosanna na wysokościach!”

„Anioł Pana zstąpi z Gilgal do Bokim i rzekł: «Wywiodłem was z Egiptu i zaprowadziłem was do ziemi, którą poprzysiągłem dać waszym przodkom. Powiedziałem: Nie złamię przymierza mego z wami na wieki. 2 Jednakże wy nie wchodźcie w przymierze z mieszkańcami tej ziemi, lecz rozwalcie ich ołtarze. Wyście zaś nie usłuchali mego głosu. Dlaczego to uczyniliście? 3 Powiedziałem także: Nie wypędzę ich sprzed was, aby byli dla was przeszkodą i aby bogowie ich byli dla was sidłem». 4 Kiedy Anioł Pana wyrzekł te słowa do wszystkich Izraelitów, lud podniósł lament i zaniósł się płaczem. 5 Miejscu temu nadano nazwę Bokim i złożono ofiarę dla Pana. 6 Wówczas Jozue rozesłał lud i poszli Izraelici, każdy do swojej dzielnicy, aby objąć ziemię w posiadanie. 7 Służył lud Panu po wszystkie dni życia Jozuego i po wszystkie dni starszych, którzy żyli po śmierci Jozuego i którzy oglądali wszystkie dzieła Pana, jakich dokonał dla Izraela”.

„I (o tych) teraz mówię wam: odstąpcie od ludzi tych i uwolnijcie ich. Bo jeśli jest z ludzi postanowienie to lub dzieło to, zostanie obalone; jeśli zaś z Boga jest, nie będziecie mogli obalić ich żeby kiedyś nie i walczącymi przeciw Bogu znalezieni zostaliście. Zostali przekonani zaś (przez) niego. I przywoławszy do siebie wysłanników, zbiwszy nakazali nie mówić na imieniu Jezusa, i uwolnili”. (Dokonania wysłanników 5, 38 – 40)