Stawianie światła na świeczniku, to obowiązek ucznia Pana Łk 11, 33 „Nikt nie zapala światła i nie stawia go w ukryciu ani pod korcem, lecz na świeczniku, aby jego blask widzieli ci, którzy wchodzą”.

Jezus zna także swoją godność i plan, jaki ma do wypełnienia Łk 11, 31 – 32 „Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz”.

Jezus ma doskonałą samoświadomość tego, kim jest Łk 11, 30 „Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia”.

Jezus na każde słowo ma odpowiedź, która ma pomóc w odkrywaniu sensu naszego istnienia Łk 11, 29 „A gdy tłumy się gromadziły, zaczął mówić: To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza”.

Jezus nie kwestionuje błogosławieństwa przypisywanego Jego Mamie, oraz roli Jego Mamy w historii zbawienia Łk 11, 27 – 28 „Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”.

Pan Jezus, demaskując działanie złego ducha, daje nam możliwość podjęcia odpowiedniej strategii Łk 11, 24 – 26 „Gdy duch nieczysty opuści człowieka, błąka się po miejscach bezwodnych, szukając spoczynku. A gdy go nie znajduje, mówi: Wrócę do swego domu, skąd wyszedłem. Przychodzi i zastaje go wymiecionym i przyozdobionym. Wtedy idzie i bierze siedem innych duchów, złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni”.

Gdy nie jesteśmy z Jezusem, musimy zdawać sobie sprawę, że jesteśmy przeciw Niemu Łk 11, 23 „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza”.

Pan Jezus nawiązując do zrozumiałych dla swoich słuchaczy obrazów bardzo często tłumaczy treści duchowe Łk 11, 21 – 22 „Gdy mocarz uzbrojony strzeże swego dworu, bezpieczne jest jego mienie. Lecz gdy mocniejszy od niego nadejdzie i pokona go, zabierze całą broń jego, na której polegał, i łupy jego rozda”.

Jezus wykazując faryzeuszom i uczonym w Prawie błąd nie pozostawia ich tylko na tym poziomie, ale zadaje pytania, by oni mogli na te pytania znaleźć odpowiedzi Łk 11, 19 – 20 „Lecz jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo je wyrzucają wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. A jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło już do was królestwo Boże”.

Kiedy Jezus polemizuje z faryzeuszami, to wielokrotnie wykazuje im obłudę oraz niekonsekwencje myślenia Łk 11, 18 „Jeśli więc i szatan z sobą jest skłócony, jakże się ostoi jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy”.