Gdy przychodzi Duch Święty, czasem wywołuje niespodziewane reakcje, które nawet wprawiają w śmiech. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 2, 12 - 13 „Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: Co to ma znaczyć? – mówili jeden do drugiego. Upili się młodym winem – drwili inni”.

Kiedy Bóg objawia swoją moc, zadziwia. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 2, 5 – 11 „Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają nie są Galilejczykami? – mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? Partowie i Medowie, i Elamicki, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.

Napełnienie Duchem Świętym spowodowało nowe otwarcie tych, którzy byli pozamykani. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 2, 4 „I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”.

Pan Bóg potwierdza swoją naukę znakami, aby człowiek był przekonany, że to On w poszczególnych momentach go prowadzi. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 2, 2 – 3 „Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden”.

Apostołowie doskonale wiedzieli, co mają robić w związku z dniem Pięćdziesiątnicy. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 2, 1 „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu”.

Apostołowie rozeznawali niektóre sprawy także w ten sposób – rzucając losy. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 1, 23 – 26 „Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justuj i Macieja. I tak się pomodlili: Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów”.

Dla apostołów stało się jasne, że na ich oczach wypełniają się słowa proroctwa. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 1, 20 – 22 „Napisano bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka! A urząd jego niech inny obejmie! Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”.

Wybranie Piotra, które dokonało się za życia Jezusa, stało się szczególnie ważne, gdyż zaczął on realizować misję powierzoną mu przez Pana. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 1, 15 – 19 „Wtedy Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Za pieniądze, niegodziwie zdobyte, nabył ziemię i spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. Rozniosło się to wśród wszystkich mieszkańców Jerozolimy, tak że nazwano ową rolę w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Pole Krwi”.

Wezwanie do trwania na modlitwie i oczekiwanie Ducha Świętego zostało, na szczęście, bardzo odpowiedzialnie potraktowane przez uczniów – nie tak, jak chociażby prośba Jezusa o przeprawę na drugi brzeg. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 1, 13 – 14 „Przybywszy tam weszli do sali na górze i przebywali w niej: Piotr i Jan, Jakub i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon Gorliwy, i Juda, brat Jakuba. Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego”.

Nawet dziś, wchodząc na górę Oliwną, widać piękną Jerozolimę, a dzięki temu, co napisał Łukasz, łatwiej wyobrazić sobie drogę szabatową. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 1, 12 „Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej”.