Dzieła Boże powodują zakłopotanie Mk 1, 27 „A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne”.

Słowa Jezusa czasem powodują manifestacje Mk 1, 26 „Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego”.

Możemy uczyć się od Jezusa surowości, ale tylko wobec złych duchów Mk 1, 25 „Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego!”

Kiedy Słowo Boże jest głoszone - złe duchy się manifestują Mk 1, 23 – 24 „Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.

Nawet sposób nauczania Jezusa różni się od tego, który panuje obecnie w Izraelu Mk 1, 22 „Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie”.

Jezus nie unika świątyni, aby w niej nauczać Mk 1, 21 „Przyszli do Kafarnaum. Zaraz w szabat wszedł do synagogi i nauczał”.

Kiedy Jezus powołuje - czasem trzeba zostawić rodzinny biznes Mk 1, 19 – 20 „Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim”.

Usłyszenie głosu Jezusa doprowadza do zmiany w sposobie życia Mk 1, 18 „I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim”.

To, co wydaje się być zbiegiem okoliczności - staje się miejscem osobistego powołania Mk 1, 16 – 17 „Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szyfonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”.

Pustynia owocuje głoszeniem Ewangelii Mk 1, 14 – 15 „Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”