Moc świadectwa, składana przez apostołów, związana była z ich namaszczeniem Duchem Świętym oraz bardzo radykalnym życiem Ewangelią. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 33 „Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę”.

Wspólnota w pierwotnym Kościele była bardzo zdyscyplinowana, tzn. potrafiąca sobie wzajemnie skutecznie pomagać. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 32 „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne”.

W Dziejach Apostolskich widać kilkukrotne zesłanie Ducha Świętego, który daje siłę do mężnego wyznawania wiary. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 31 „Po tej modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani, wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże”.

Gdy apostołowie się modlą, ta modlitwa, oprócz serca, ma ogromną treść. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 27 – 30 „Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzały. A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa”.

Doświadczenie składania świadectwa wielokrotnie prowadzi do modlitwy. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 24 – 26 „Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”.

Doświadczenie składania świadectwa też może stać się świadectwem. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 23 „Uwolnieni przybyli do swoich i opowiedzieli, co do nich mówili arcykapłani i starsi”.

Żydzi są wrażliwi na liczbę lat, dlatego przywiązują do tego szczególne znaczenie. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 22 „A człowiek, który doznał tego cudownego uzdrowienia, miał ponad czterdzieści lat”.

Okazuje się, że już za czasów apostolskich opinia publiczna miała ogromny wpływ na to, w jaki sposób odnoszono się do głosicieli Dobrej Nowiny. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 21 „Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało”.

Świadectwo Piotra oparte jest na ogromnym doświadczeniu, jakie niesie spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 20 „Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli”.

Piotr kwestionuje swoim autorytetem decyzje wysoko postawionych uczonych żydowskich. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 19 „Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga?”