„I wezwał Dawid kapłanów: Sadoka i Abiatara oraz lewitów: Uriela, Asajasza, Joela, Szemajasza, Eliela i Amminadaba, 12 i rzekł do nich: «Wy jesteście naczelnikami rodów lewickich, oczyśćcie się wy i bracia wasi i przenieście Arkę Pana, Boga Izraela, na miejsce, które jej przygotowałem. 13 Ponieważ za pierwszym razem nie było was, dotknął nas ciosem Pan, Bóg nasz, bośmy się Go nie zapytali, jak należało». 14 Kapłani więc i lewici oczyścili się, aby przenieść Arkę Pana, Boga Izraela. 15 Lewici nieśli Arkę Bożą na drążkach na swoich ramionach, jak przykazał Mojżesz zgodnie ze słowem Pana. 16 I rzekł Dawid naczelnikom lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach, cymbałach, aby rozbrzmiewał głos donośny i radosny. 17 I ustanowili lewici Hemana, syna Joela, a z braci jego Asafa, syna Berekiasza; z synów zaś Merariego, ich braci, Etana, syna Kuszajasza, 18 a z nimi braci ich drugiego stopnia: Zachariasza, Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Unniego, Eliaba, Benajasza, Maasejasza, Mattitiasza, Elifela, Miknejasza, Obed-Edoma, Jejela – odźwiernych”.

„Pobudował on sobie domy w Mieście Dawidowym, przygotował miejsce dla Arki Bożej i rozbił dla niej namiot. 2 Wtedy rzekł Dawid: «Nikt nie powinien nosić Arki Bożej, oprócz lewitów, albowiem to ich wybrał Pan do noszenia Arki Bożej i do obsługiwania jej na wieki». 3 I zgromadził Dawid wszystkich Izraelitów w Jerozolimie celem przeniesienia Arki Pańskiej na jej miejsce, które dla niej przygotował. 4 Zebrał Dawid synów Aarona i lewitów; 5 z synów Kehata: naczelnika Uriela i jego braci - stu dwudziestu; 6 z synów Merariego: naczelnika Asajasza i jego braci - dwustu dwudziestu; 7 z synów Gerszoma: naczelnika Joela i jego braci - stu trzydziestu; 8 z synów Elisafana: naczelnika Szemajasza i jego braci - dwustu; 9 z synów Chebrona: naczelnika Eliela i jego braci - osiemdziesięciu; 10 z synów Uzzjela: naczelnika Amminadaba i jego braci - stu dwunastu”.

„Wtedy Dawid radził się Boga, mówiąc: «Czy mam pójść na Filistynów i czy dasz ich w moje ręce?» A Pan odrzekł mu: «Idź, i dam ich w twoje ręce». 11 Udali się oni do Baal-Perasim i tam ich Dawid pokonał. Wtedy rzekł Dawid: «Tak rozbił Bóg moją ręką wrogów moich, jak rozbija woda [rwąca]». Dlatego nazwano to miejsce Baal-Perasim. 12 [Filistyni] pozostawili tam swoje bożki, a Dawid rozkazał: «Niech będą spalone w ogniu!» 13 Lecz Filistyni jeszcze raz rozciągnęli się w dolinie. 14 I znowu radził się Dawid Boga, a Bóg mu powiedział: «Nie dokonuj natarcia idąc za nimi, lecz obejdź ich od tyłu, a dokonasz na nich natarcia od strony drzew balsamowych. 15 Kiedy zaś usłyszysz odgłos kroków wśród wierzchołków drzew balsamowych, wtedy ruszysz do walki, bo wtedy wyjdzie przed tobą Bóg, by rozbić wojsko Filistynów». 16 Dawid postąpił tak, jak mu Bóg polecił, i pokonał wojsko Filistynów, od Gibeonu aż do Gezer. 17 Tak sława Dawida rozeszła się po wszystkich krainach, a Bóg rzucił postrach przed nim na wszystkie narody”.

„Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida, z drzewem cedrowym, murarzami i cieślami, aby mu zbudowali pałac. 2 Wtedy Dawid poznał, że Pan potwierdził go jako króla nad Izraelem i wysoko podniósł jego władzę ze względu na swój lud - Izraela. 3 W Jerozolimie Dawid wziął sobie jeszcze żony i miał jeszcze synów i córki. 4 Oto imiona dzieci, które miał w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, 5 Jibchar, Eliszua, Elpalet, 6 Nogah, Nefeg, Jafia, 7 Eliszama, Beeliada, Elifelet. 8 Filistyni usłyszawszy, że Dawid został namaszczony na króla nad całym Izraelem, wyruszyli wszyscy, aby go pochwycić. Dawid dowiedział się o tym i wyszedł naprzeciw nich. 9 Filistyni przybyli, rozciągnęli się w dolinie Refaim”.

„Gdy przybyli na klepisko Kidona, Uzza wyciągnął rękę, aby podtrzymać Arkę, ponieważ woły szarpnęły. 10 Gniew Boży zapłonął przeciwko Uzzie i poraził go za to, że dotknął ręką Arki, i umarł tam przed Bogiem. 11 A Dawid strapił się, dlatego że Pan dotknął takim ciosem Uzzę i nazwał to miejsce Peres-Uzza, [tak jest] po dzień dzisiejszy. 12 I uląkł się Dawid Boga w owym dniu, mówiąc: «Jak wprowadzę do siebie Arkę Bożą?» 13 I nie skierował Dawid Arki do siebie, do Miasta Dawidowego, lecz sprowadził ją do domu Obed-Edoma z Gat. 14 I Arka Boża pozostawała w domu Obed-Edoma przez trzy miesiące. A Pan błogosławił domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co miał”.

„Dawid naradzał się z tysiącznikami i setnikami i ze wszystkimi zwierzchnikami, 2 potem rzekł do całego zgromadzenia Izraela: «Jeśli się to wam podoba i jeśli będzie to po myśli Pana, Boga naszego, roześlijmy szybko wieść do pozostałych braci naszych we wszystkich ziemiach Izraela, do kapłanów i lewitów, którzy są z nimi w ich posiadłościach miejskich. Niechaj się tu zgromadzą, 3 abyśmy sprowadzili do nas Arkę Boga naszego, bośmy się o nią nie troszczyli w czasach Saula». 4 I odpowiedziało całe zgromadzenie, że tak należy uczynić, albowiem ta rzecz wydała się słuszną w oczach całego ludu. 5 Zebrał więc Dawid cały lud Izraela od Szichoru egipskiego aż do Wejścia do Chamat, aby sprowadzić Arkę Bożą z Kiriat-Jearim. 6 Potem Dawid i cały Izrael udali się do Baali, ku Kiriat-Jearim, które jest w Judzie, aby sprowadzić stamtąd Arkę Boga, który nosi imię: Pan spoczywający na cherubach. 7 Umieszczono Arkę Bożą na nowym wozie i wywieziono z domu Abinadaba, a Uzza i Achio prowadzili wóz. 8 Dawid zaś i cały Izrael tańczyli z całej siły przed Bogiem, przy dźwiękach pieśni, cytr, harf, lutni, bębnów, cymbałów i trąb”.

„Z [pokolenia] Neftalego tysiąc dowódców, a z nimi trzydzieści siedem tysięcy uzbrojonych w tarczę i włócznię. 36 Z Danitów, wyćwiczonych do walki, dwadzieścia osiem tysięcy sześciuset. 37 Z [pokolenia] Asera zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki, czterdzieści tysięcy. 38 Z drugiej strony Jordanu: z Rubenitów, Gadytów i z połowy pokolenia Manassesa, w pełnym uzbrojeniu wojennym, sto dwadzieścia tysięcy. 39 Wszyscy ci wojownicy, stający do szeregu w doskonałym duchu, przybyli do Hebronu, aby Dawida ustanowić królem nad całym Izraelem. Lecz również i wszyscy pozostali Izraelici byli jednomyślni w tym, że Dawida należy ustanowić królem. 40 I pozostali tam z Dawidem przez trzy dni, jedząc i pijąc, ponieważ bracia ich przygotowali im [żywność]. 41 A także ich sąsiedzi, aż spod [posiadłości] Issachara, Zabulona i Neftalego, przywozili im żywność na osłach, wielbłądach, mułach i wołach: wielką ilość mąki, fig, rodzynek, wina, oliwy, bydła i owiec, ponieważ zapanowała radość w Izraelu”.

„Z synów Lewiego cztery tysiące sześciuset. 28 Także Jojada, przywódca potomków Aarona, a z nim trzy tysiące siedmiuset. 29 I Sadok, młody, dzielny wojownik, wraz ze swym rodem - dwudziestu dwóch dowódców. 30 Z synów Beniamina, braci Saula, trzy tysiące; większość z nich pozostawała aż do tego czasu w służbie domu Saula. 31 Z synów Efraima dwadzieścia tysięcy ośmiuset dzielnych wojowników, mężów sławnych w swych rodach. 32 Z połowy pokolenia Manassesa osiemnaście tysięcy, którzy imiennie zostali wyznaczeni, aby pójść i ustanowić Dawida królem. 33 Z synów Issachara, odznaczających się głębokim zrozumieniem czasów i znajomością tego, co ma czynić Izrael, dwustu dowódców, oprócz wszystkich ich braci pod ich dowództwem. 34 Z [pokolenia] Zabulona, zdolnych do wojska, wyćwiczonych do walki wszelką bronią wojenną, pięćdziesiąt tysięcy gotowych pomagać sercem niepodzielnym”.

„Z [pokolenia] Manassesa przyłączyli się do Dawida, gdy przyszedł z Filistynami, by walczyć przeciwko Saulowi. Nie pomógł on im wówczas, bo wodzowie filistyńscy po naradzie odesłali go mówiąc: «Za [cenę] naszych głów przyłączy się on do pana swego, Saula». 21 Gdy szedł do Siklag, przyłączyli się do niego z [pokolenia] Manassesa: Adnach, Jozabad, Jediael, Mikael, Jozabad, Elihu i Silletaj, dowódcy nad tysiącami, którzy byli z [pokolenia] Manassesa. 22 Oni to wsparli Dawida na czele oddziałów, bo wszyscy byli dzielnymi wojownikami i stali się dowódcami w wojsku. 23 Istotnie, z dnia na dzień przybywali do Dawida, aby mu pomagać, aż stał się obóz wielki jak obóz Boży. 24 Oto liczba dowódców uzbrojonych na wojnę, którzy przybyli do Dawida do Hebronu, by zgodnie z nakazem Pańskim przenieść na niego władzę królewską Saula: 25 Z synów Judy, noszących tarczę i włócznię, sześć tysięcy ośmiuset [uzbrojonych] na wojnę. 26 Z synów Symeona, dzielnych wojowników [uzbrojonych] na wojnę, siedem tysięcy stu”.

„Dowódcą był Ezer, drugim - Obadiasz, trzecim - Eliab, 11 czwartym - Maszmanna, piątym - Jeremiasz, 12 szóstym - Attaj, siódmym - Eliel, 13 ósmym - Jochanan, dziewiątym - Elzabad, 14 dziesiątym - Jeremiasz, jedenastym - Makbannaj. 15 Ci z potomków Gada byli jako dowódcy wojska: każdy niższy stopniem - nad stu, a wyższy - nad tysiącem. 16 Są to ci, którzy przeszli Jordan w miesiącu pierwszym, gdy wylewa on wszędzie z brzegów, i którzy zmusili do ucieczki wszystkich mieszkańców dolin, na wschód i na zachód. 17 Przyszli też do warowni Dawida niektórzy z potomków Beniamina i Judy. 18 Dawid wyszedł naprzeciwko nich, a odpowiadając rzekł do nich: «Jeśli przychodzicie do mnie usposobieni pokojowo, aby mi pomóc, będzie moje serce w jedności z wami, lecz jeśli po to, by mnie zdradzić moim wrogom, mimo że ręce moje wolne są od gwałtu, niechaj wejrzy w to Bóg naszych ojców i niech osądzi!» 19 Wtedy duch owładnął Amasajem, dowódcą trzydziestu: «Pokój tobie, Dawidzie, i z tobą, synu Jessego, pokój tobie i pokój Temu, co cię wspiera, bo twój Bóg twoim wsparciem!» Dawid więc ich przyjął i uczynił z nich dowódców oddziałów”.