„Spojrzawszy wprost zaś Piotr na niego razem z Janem powiedział: Popatrz na nas. Ten zaś zwracał się do nich, oczekując coś od nich wziąć. Powiedział zaś Piotr: Srebro i złoto nie jest mi, co zaś mam, to ci daję: w imieniu Jezusa Pomazańca, Nazarejczyka, [podnoś się i] chodź. I ścisnąwszy go prawą ręką podniósł go. Natychmiast zaś zostały utwierdzone kroki jego i kostki, i wyskakując stanął i chodził, i wszedł razem z nimi do świątyni, chodząc, i skacząc, i wielbiąc Boga. I zobaczył cały lud go (jako) chodzącego i wielbiącego Boga. Uznawali zaś go, że on był (tym) względem jałmużny siedzącym przy Pięknej Bramie świątyni, i napełnieni zostali zdumieniem i uniesieniem z powodu (tego) (co przypadło) mu”. (Dokonania wysłanników 3, 4 – 10)