„Ten jest kamieniem, (tym) za nic wziętym przez was (tych) budowniczych, (który stał się) ku głowie kąta. I nie jest w innym nikim zbawienie, ani bowiem imię jest drugie pod niebem dane w ludziach, w którym trzeba dać się zbawić my. Oglądając zaś Piotra otwartość i Jana i przyłapawszy sobie, że ludźmi niepiśmiennymi są, i prostakami, dziwili się (i) uznawali ich, że razem z Jezusem byli”. (Dokonania wysłanników 4, 11 – 13)