„Ale aby nie w większym (stopniu) rozdzielone zostało w lud, zagroźmy im, (żeby) już nie (mówili) w imieniu tym żadnemu (z) ludzi. I zawoławszy ich nakazali w ogóle nie głosić i nie nauczać w imieniu Jezusa. Zaś Piotr i Jan odpowiedziawszy powiedzieli do nich: Czy sprawiedliwe jest przed Bogiem was słuchać raczej niż Boga? Osądźcie! Nie możemy bowiem my, co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy nie mówić”. (Dokonania wysłanników 4, 17 – 20)