„Znajduję zatem (to) prawo (dla) chcącego mnie czynić piękne, że (obok) mnie złe leży; cieszę się bowiem prawem Boga w (tym) wewnątrz człowieku, widzę zaś inne prawo w członkach mych, biorące udział w wojnie przeciwko prawu myśli mej i biorące do niewoli mię przez prawo grzechu, będące w członkach mych. Udręczony ja człowiek; kto mię wyciągnie z ciała śmierci tej? Wdzięczność zaś Bogu poprzez Jezusa Pomazańca, Pana naszego. Zatem więc sam ja myślą służę prawu Boga, zaś ciałem prawu grzechu”. (Do Rzymian 7, 21 – 25)