„Wam zaś mówię, poganom. Na ile więc jestem ja pogan wysłannikiem, służbę mą otaczam chwałą, oby jakoś pobudziłbym do zazdrości me ciało i zbawiłbym niektórych z nich. Jeśli bowiem odrzucenie ich pojednaniem świata, czym dobranie, jeśli nie życiem z martwych? Jeśli zaś pierwocina święta, i ciasto; i jeśli korzeń święty, i gałęzie. Jeśli zaś niektóre (z) gałęzi zostały odłamane, ty zaś, z dzikiego drzewa oliwnego będąc, zostałeś wszczepiony wśród nich i współuczestnikiem korzenia tłustości drzewa oliwnego stałeś się, nie chełp się z poniżeniem (tych) gałęzi; jeśli zaś chełpisz się z poniżeniem, nie ty korzeń niesiesz, ale korzeń ciebie”. (Do Rzymian 11, 13 – 18)