„Dajemy poznać zaś wam, bracia, łaskę Boga,, (tę) daną w (społecznościach) wywołanych Macedonii, że w wielkim wypróbowaniu utrapienia obfitowanie radości ich i (owo) w głębi ubóstwo ich zaobfitowało ku bogactwu prostoty ich; że według mocy, świadczę, i obok mocy, z własnego wyboru z wielką zachętą prosząc (od) nas (o) łaskę i wspólnotę służby, (tej) względem świętych i nie jak nabraliśmy nadziei, ale siebie samych dali najpierw Panu i nam przez wolę Boga, ku zachęcić my Tytusa, aby jak wcześniej rozpoczął, tak i wypełnił aż do was także łaskę tę”. (Do Koryntian II 8, 1 – 6)