„Wdzięczność zaś Bogu, (Temu), (który dał) tę gorliwość o was w sercu Tytusa, że (tę) oto zachętę przyjął, coraz gorliwszym zaś będąc z własnego wyboru wyszedł do was. Posłaliśmy razem zaś z nim (tego) brata, którego pochwała w dobrej nowinie poprzez wszystkie (społeczności) wywołanych nie jedynie zaś, ale i wybrany przez wyciągnięcie rąk przez (społeczności) wywołanych (na) towarzysza podróży naszego razem z łaską tą, obsługiwaną przez nas ku (tej) [Jego], Pana, chwale i ochoczości naszej unikając tego, aby nie ktoś nas zhańbił w obfitości tej, obsługiwanej przez nas”. (Do Koryntian II 8, 16 – 20)