Nie bowiem, jakby nie...
„Nie bowiem, jakby nie dosięgając do was, nadmiernie wyciągamy siebie samych, aż do bowiem i was przybyliśmy pierwsi w dobrej nowinie Pomazańca, nie aż do bez miary chełpiąc się w cudzych trudach, nadzieję zaś mając, (że ze wzrostem) wiary waszej w was (staliśmy się wielcy) według normy naszej aż do obfitowania, ku (leżącym) poza owymi waszymi ogłosić dobrą nowinę, nie w cudzej normie aż do (rzeczy) gotowych chełpienia się. Zaś chełpiący się w Panu niech się chełpi; nie bowiem siebie samego polecający, ten jest wypróbowany, ale którego Pan poleca”. (Do Koryntian II 10, 14 – 18)
„Nie bowiem, jakby nie dosięgając do was, nadmiernie wyciągamy siebie samych, aż do bowiem i was przybyliśmy pierwsi w dobrej nowinie Pomazańca, nie aż do bez miary chełpiąc się w cudzych trudach, nadzieję zaś mając, (że ze wzrostem) wiary waszej w was (staliśmy się wielcy) według normy naszej aż do obfitowania, ku (leżącym) poza owymi waszymi ogłosić dobrą nowinę, nie w cudzej normie aż do (rzeczy) gotowych chełpienia się. Zaś chełpiący się w Panu niech się chełpi; nie bowiem siebie samego polecający, ten jest wypróbowany, ale którego Pan poleca”. (Do Koryntian II 10, 14 – 18)
