„Oby znosiliście mej mało coś nierozsądności; ale i znoście mię. Jestem zazdrosny bowiem (o) was Boga zazdrością. Zaręczyłem bowiem was jednemu mężowi, (aby jako) dziewicę nieskalaną postawić przy Pomazańcu. Boję się zaś, aby nie jakoś, jak wąż zwiódł Ewę w przewrotności jego, zostały zniszczone pomyślenia wasze z dala od prostoty [i nieskalaności] (tej) względem Pomazańca”. (Do Koryntian II 11, 1 – 3)