„My zaś, bracia, osieroceni z was na stosowną porę czasu, obliczem, nie sercem, obficiej wykazaliśmy gorliwość, (by) oblicze wasze zobaczyć, w wielkim pragnieniu. Dlatego zechcieliśmy przyjść do was: ja Paweł, i raz i dwakroć, i przeszkodził nam szatan. Kto bowiem naszą nadzieją, czy radością, czy wieńcem dumy czy nie i wy przed Panem naszym, Jezusem, podczas Jego przybycia? Wy bowiem jesteście chwałą naszą i radością”. (Do Tesaloniczan I 2, 17 – 20)