„Domownicy, podporządkowujcie się w całej bojaźni panom, nie jedynie dobrym i życzliwym, ale i wypaczonym. To bowiem łaską, jeśli z powodu świadomości Boga wytrzymuje ktoś udręki, cierpiąc niesprawiedliwie. Jaka bowiem sława, jeśli (jako) grzeszący nawet policzkowani pozostajecie? Ale jeśli (jako) dobro czyniący nawet cierpiący pozostajecie, to łaską u Boga. Ku temu bowiem zostaliście powołani, bo i Pomazaniec doznał cierpienia za was, wam pozostawiając wzór, aby poszlibyście z tyłu śladami Jego; On grzechu nie uczynił ani (nie) został znaleziony podstęp w ustach Jego; On znieważany nie w zamian znieważał, cierpiąc nie groził, wydawał się zaś sądzącemu sprawiedliwie; On grzechy nasze Sam wzniósł w ciele Jego na drzewo, aby grzechom uwięzieni sprawiedliwości zaczęlibyśmy żyć; jego sińcem zostaliście uleczeni. Byliście bowiem jak owce błąkające się, ale zwróciliście się teraz do Pasterza i Dozorującego dusze wasze”. (Piotra I 2, 18 – 25)