„Lepiej bowiem, (by) dobro czyniący, jeśli może chce wola Boga, cierpieć, niż zło czyniący. Bo i Pomazaniec raz za grzechy doznał cierpienia, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was doprowadziłby do Boga, uśmiercony (dla) ciała, ożywiony zaś (dla) Ducha, w którym i (tym) w strażnicy duchom poszedłszy ogłosił, (które nie uległy) niegdyś, gdy wyczekiwała Boga wielkoduszność w dniach Noego, (kiedy budowana była) arka, na której nieliczni, to jest osiem dusz, zostali uratowani przez wodę. Ona i was (jako) odbijające wzór teraz zbawia zanurzenie, nie ciała odłożenie brudu, ale sumienia dobrego rękojmia względem Boga, przez powstanie Jezusa Pomazańca, który jest na prawicy Boga, poszedłszy do nieba, (kiedy zostali podporządkowani) Mu zwiastuni, i Władze, i Moce”. (Piotra I 3, 17 – 22)