„Mówię zaś, do jakiego czasu dziedziczący niemowlęciem jest, nic (nie) różni się (od) niewolnika, panem wszystkich będąc, ale pod pozwalającymi jest i szafarzami aż do ustalonego czasu (przez) ojca. Tak i my, gdy byliśmy niemowlętami, pod elementami świata byliśmy uczynieni niewolnikami; gdy zaś przyszło wypełnienie czasu, wysłał Bóg Syna Jego, (który stał się) z kobiety, (który stał się) pod Prawem, aby (tych) pod Prawem wykupiłby, aby usynowienie odebralibyśmy. Że zaś jesteście synami, wysłał Bóg Ducha Syna Jego do serc naszych, wołającego: Abba, Ojcze. Tak że już nie jesteś niewolnikiem, ale synem; jeśli zaś synem, i dziedziczącym przez Boga”. (Do Galatów 4, 1 – 7)

„Wszyscy bowiem synami Boga jesteście przez wiarę w Pomazańcu Jezusie. Jacy bowiem w Pomazańca daliście się zanurzyć, Pomazańca wdzialiście na siebie; nie jest Judejczyk ani Hellen, nie jest niewolnik ani wolny, nie jest męskie i żeńskie; wszyscy bowiem wy jednym jesteście w Pomazańcu Jezusie. Jeśli zaś wy Pomazańca, zatem Abrahama nasieniem jesteście, według obietnicy dziedziczącymi”. (Do Galatów 3, 26 – 29)

„Przed zaś przyjść wiara pod Prawem byliśmy pilnowani współzakluczani ku mająca nastąpić wiara zostać objawiona. Tak że Prawo wychowawcą naszym stało się ku Pomazańcowi, aby dzięki wierze zostalibyśmy uznani za sprawiedliwych; (kiedy przyszła) zaś wiara, już nie pod wychowawcą jesteśmy”. (Do Galatów 3, 23 – 25)

„Więc Prawo przeciw obietnicom [Boga]? Nie może stać się; jeśli bowiem zostałoby dane Prawo mogące ożywić, istotnie dzięki Prawu byłoby usprawiedliwienie. Ale współzakluczyło Pismo wszystko pod grzechem, aby obietnica dzięki wierze (w) Jezusa Pomazańca zostałaby dana wierzącym”. (Do Galatów 3, 21 – 22)

„Czym więc Prawo? Przestępstw gwoli zostało przyłączone, aż do kiedy przyszłoby nasienie, dla którego jest obiecane, rozporządzone przez zwiastunów w ręku pośrednika. Zaś pośrednik jednego nie jest, zaś Bóg jeden jest”. (Do Galatów 3, 19 – 20)

„To zaś mówię: testamentu wcześniej ustalonego przez Boga (to) po czterystu i trzydziestu latach (które stało się) Prawo nie unieważnia, ku uznać za bezużyteczną obietnicę. Jeśli bowiem dzięki Prawu dziedziczenie, już nie dzięki obietnicy; zaś Abrahamowi przez obietnicę darował Bóg”. (Do Galatów 3, 17 – 18)

„Bracia, na wzór człowieka mówię, przecież człowieka ustalonego testamentu nikt (nie) odrzuca lub dodatkowo rozporządza. Zaś (dla) Abrahama zostały wypowiedziane obietnice i (dla) nasienia jego. Nie mówi: I (dla) nasion, jak dla wielu, ale jak dla jednego: I (dla) nasienia twego, którym jest Pomazaniec”. (Do Galatów 3, 15 – 16)

„Że zaś w Prawie nikt (nie) jest uznawany za sprawiedliwego przed Bogiem, jawne, bo: Sprawiedliwy dzięki wierze żyć będzie; zaś Prawo nie jest dzięki wierze, ale (Ten) (który uczynił) je, żyć będzie w nich. Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa Prawa, stawszy się za nas przekleństwem, bo jest napisane: Przeklęty każdy zawieszony na drzewie, aby względem pogan wysławienie Abrahama stałoby się w Pomazańcu Jezusie, aby obietnicę Ducha otrzymalibyśmy przez wiarę”. (Do Galatów 3, 11 – 14)

„Jacy bowiem dzięki czynom Prawa są, pod przekleństwem są; jest napisane bowiem, że: Przeklęty każdy, który nie trwa we wszystkich napisanych w zwoju Prawa, (by) uczynić je”. (Do Galatów 3, 10)

„Wiedzcie zatem, że (ci) dzięki wierze, ci synami są Abrahama. Wcześniej zobaczywszy zaś Pismo, że dzięki wierze uznaje za sprawiedliwych pogan Bóg, wcześniej ogłosiło dobrą nowinę Abrahamowi, że: Zostaną wysławieni w tobie wszyscy poganie. Tak że (ci) dzięki wierze są wysławiani razem z wiernym Abrahamem”. (Do Galatów 3, 7 – 9)