„I oto natychmiast trzej mężowie przystanęli przy domu, w którym byliśmy, wysłani z Cezarei do mnie. Powiedział zaś Duch mi przyjść razem z nimi, nic osądziwszy. Przyszli zaś razem ze mną i sześć bracia ci. I weszliśmy do domu (tego) męża. Oznajmił zaś nam, jak zobaczył zwiastuna w domu jego, (który stanął) i (który powiedział): Wyślij do Jafy i wezwij Szymona, (tego) przezywanego Piotrem, który powie słowa do ciebie, przez które zbawiony zostaniesz ty i cały dom twój”. (Dokonania wysłanników 11, 11 – 14) 

„W które spojrzawszy wprost, oglądałem i zobaczyłem czworonogi ziemi, i zwierzęta, i pełzające, i fruwające nieba. Usłyszałem zaś i głos mówiący mi: Wstawszy, Piotrze, zabij na ofiarę i zjedz. Powiedziałem zaś: W żaden sposób, Panie, bo pospolite lub nieczyste nigdy (nie) weszło do ust mych. Odpowiedział zaś głos po drugi (raz) z nieba: Które Bóg oczyścił, ty nie pospolituj. To zaś stało się do trzykrotnie i zostało wyciągnięte znowu wszystko do nieba”. (Dokonania wysłanników 11, 6 – 10) 

„Usłyszeli zaś wysłannicy i bracia będący w Judei, że i poganie przyjęli słowo Boga. Gdy zaś wszedł Piotr do Jeruzalem, osądzali sobie przeciw niemu (ci) z obrzezania, mówiąc, że: Wszedłeś do mężów napletek mających i zjadłeś razem z nimi. Zacząwszy zaś Piotr wykładał im po kolei mówiąc: Ja byłem w mieście Jafie modlącym się i zobaczyłem w uniesieniu widzenie: schodzące naczynie jakieś jak płótno wielkie, czterema początkami spuszczane z nieba. I przyszło aż do mnie”. (Dokonania wysłanników 11, 1 – 5)

„Temu wszyscy prorocy świadczą, (że) uwolnienie (od) grzechów wziąć przez imię Jego każdy wierzący w Niego. Jeszcze (kiedy mówił) Piotr słowa te, spadł Duch Święty na wszystkich słuchających słowa. I stali się oszołomieni (ci) z obrzezania wierni, jacy przyszli razem z Piotrem, że i na pogan darowizna Świętego Ducha jest wylana. Słyszeli bowiem ich mówiących językami i wywyższających Boga. Wtedy odpowiedział Piotr: Czy wody może zabronić ktoś, (aby) nie zostać zanurzonymi ci, którzy Ducha Świętego wzięli jak i my? Nakazał zaś, (aby) oni w imieniu Jezusa Pomazańca zostać zanurzeni. Wtedy poprosili go zatrzymać się (przez) dni jakieś”. (Dokonania wysłanników 10, 43 – 48)

„I my świadkami wszystkiego, co uczynił w krainie Judejczyków i [w] Jeruzalem; którego i zgładzili, zawiesiwszy na drzewie. Tego Bóg wskrzesił [w] trzecim dniu i dał, (że) On widzialnym stać się nie całemu ludowi, ale świadkom wcześniej wybranym przez Boga: nam, którzy zjedliśmy razem i wypiliśmy razem z Nim po wstać On z martwych. I nakazał nam ogłosić ludowi i zaświadczyć, że Ten jest ustalonym przez Boga sędzią żyjących i martwych”. (Dokonania wysłanników 10, 39 – 42)

„Otwarłszy zaś Piotr usta powiedział: Na prawdę łapię sobie, że nie jest biorącym według twarzy Bóg, ale w każdym ludzie bojący się Go i czyniący sprawiedliwość godny przyjęcia dla Niego jest. Słowo, [które] wysłał synom Izraela, głosząc dobrą nowinę (o) pokoju przez Jezusa Pomazańca Ten jest wszystkich Panem wy znacie, (to) (które stało się) słowo po całej Judei, zacząwszy od Galilei po polewaniu, które ogłosił Jan, Jezusa (Tego) z Nazaretu, że namaścił Go Bóg Duchem Świętym i mocą, który przeszedł dobrze czyniąc i lecząc wszystkich branych pod moc przez oszczercę, bo Bóg był z Nim”. (Dokonania wysłanników 10, 34 – 38)

„I mówi: Korneliuszu, usłyszana została twa modlitwa i jałmużny twe zostały zapamiętane przed Bogiem. Poślij więc do Jafy i przywołaj do siebie Szymona, który jest przezywany Piotrem. Ten jest goszczony w domu Szymona, garbarza przy morzu. Natychmiast więc posłałem do ciebie. Ty pięknie uczyniłeś przybywszy. Teraz więc wszyscy my przed Bogiem jesteśmy obecni, (aby) usłyszeć wszystko nakazane ci przez Pana”. (Dokonania wysłanników 10, 31 – 33)

„Mówił do nich: Wy wiecie, że niegodziwe jest mężowi Judejczykowi łączyć się lub podchodzić do innoplemiennego. I mnie Bóg pokazał nikogo (nie) pospolitym lub nieczystym nazywać człowiekiem. Dlatego i bez sprzeciwu przyszedłem wezwany. Pytam się więc (dla) jakiego słowa wezwaliście mię? I Korneliusz mówił: Od czwartego dnia aż do tej godziny byłem (o) dziewiątej modlącym się w domu mym. I oto mąż stanął przede mną w odzieniu jaśniejącym”. (Dokonania wysłanników 10, 28 – 30)

„Wezwawszy więc ich ugościł. (Tego) zaś nazajutrz wstawszy wyszedł razem z nimi. I niektórzy (z) braci, (tych) z Jafy przyłączyli się (do) niego. (Tego) zaś nazajutrz wszedł do Cezarei. Zaś Korneliusz był oczekującym ich, zwoławszy krewnych jego i koniecznych przyjaciół. Gdy zaś stało się, (że) wejść Piotr, wyszedłszy na spotkanie z nim Korneliusz upadłszy do nóg pokłonił się. Zaś Piotr podniósł go mówiąc: Wstań. I ja sam człowiekiem jestem. I rozmawiając razem z nim, wszedł. I znajduje (tych, którzy się zeszli) licznych”. (Dokonania wysłanników 10, 23 – 27)

„Zszedłszy zaś Piotr do (tych) mężów powiedział: Oto ja jestem, którego szukacie. Jaki powód, dla którego przybywacie? Ci zaś powiedzieli: Korneliusz, setnik, mąż sprawiedliwy i bojący się Boga, poświadczany przez cały lud Judejczyków, otrzymał wyrocznię przez zwiastuna świętego, (żeby) wezwać cię do domu jego i usłyszeć słowa od ciebie”. (Dokonania wysłanników 10, 21 – 22)