„Owce moje głosu mego słuchają i ja znam je i towarzyszą mi. I ja daję im życie wieczne, i nie zginą na wiek, i nie porwie ktoś ich z ręki mej. Ojciec mój, co dał mi, (od) wszystkich większym jest; i nikt (nie) może porywać z ręki Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy. Podnieśli znów kamienie Judejczycy, aby ukamienowali go. Odpowiedział im Jezus: Liczne dzieła dobre pokazałem wam od Ojca. Z powodu jakiego (z) tych dzieła mnie kamienujecie? Odpowiedzieli mu Judejczycy: Za dobry czyn nie kamienujemy cię, ale za bluźnierstwo, i że ty, człowiekiem będąc, czynisz siebie Bogiem”. (Według Jana 10, 27 – 33)

„Rozdarcie znów stało się wśród Judejczyków z powodu słów tych. Mówili zaś liczni z nich: Demona ma i szaleje. Dlaczego go słuchacie? Inni mówili: Te słowa nie (są) opętanego. Czy demon może ślepych oczy otworzyć? Stało się wtedy Odnowienie w Jerozolimie. Zima była, i chodził Jezus w świątyni w portyku Salomona. Otoczyli więc go Judejczycy i mówili mu: Aż do kiedy duszę naszą rwiesz? Jeśli ty jesteś Pomazańcem, powiedz nam otwarcie. Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam i nie wierzycie. Dzieła, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te świadczą o mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z owiec moich”. (Według Jana 10, 19 – 26)

„Ja jestem pasterz dobry, i znam moje i znają mnie moje, jako zna mnie Ojciec i ja znam Ojca. I życie me kładę za owce. I inne owce mam, które nie (są) z dziedzińca tego. I tamte trzeba mi poprowadzić, i głosu mego słuchać będą, i stanie się jedna trzoda, jeden pasterz. Dla tego mnie Ojciec miłuje, bo ja kładę życie me, aby znów otrzymałem je. Nikt (nie) zabiera go ode mnie, ale ja kładę je ze mnie samego. Władzę mam położyć je i władzę mam znów otrzymać je. To przykazanie otrzymałem od Ojca mego”. (Według Jana 10, 14 – 18)

„Wszyscy, ilu weszło [przede mną], złodziejami są i rozbójnikami. Ale nie usłuchały ich owce. Ja jestem bramą. Przeze mnie, jeśli ktoś wejdzie, uratuje się, i wejdzie i wyjdzie i paszę znajdzie. Złodziej nie przychodzi, jeśli nie żeby ukradł i zabił i zgubił. Ja przyszedłem, aby życie mieli i do zbytku mieli. Ja jestem pasterz dobry. Pasterz dobry życie jego kładzie za owce. Najemnik i nie będący pasterzem, którego nie (są) owce własne, widzi wilka przychodzącego i opuszcza owce i ucieka i wilk porywa je i rozprasza; bo najemnikiem jest i nie martwi się (on) o owce”. (Według Jana 10, 8 – 13)

„Temu odźwierny otwiera, i owce głosu jego słuchają, i własne owce woła po imieniu i wyprowadza je. Kiedy własne wszystkie wypędzi, przed nimi podąża, i owce mu towarzyszą, bo znają głos jego. Obcemu zaś nie będą towarzyszyć, ale uciekną od niego, bo nie znają obcych głosu. Taką przypowieść powiedział im, Jezus. Oni zaś nie poznali, czym było, co mówił im. Powiedział więc znów Jezus: Amen, amen mówię wam, że ja jestem bramą owiec”. (Według Jana 10, 3 – 7)

„I rzekł Jezus: Na sąd ja na świat ten przyszedłem, aby nie widzący widzieli i widzący ślepymi stali się. Usłyszeli z faryzeuszów to, (ci) z nim będący, i powiedzieli mu: Czy i my ślepi jesteśmy? Powiedział im Jezus: Jeśli ślepymi bylibyście, nie mielibyście grzechu. Teraz zaś mówicie, że: Widzimy. Grzech wasz pozostaje. Amen, amen mówię wam, nie wchodzący przez bramę na dziedziniec owiec, ale wchodzący skądinąd, ów złodziejem jest i rozbójnikiem. Zaś wchodzący przez bramę pasterzem jest owiec”. (Według Jana 9, 39 – 10, 2)

„Od wieku nie było usłyszane, że otworzył ktoś oczy ślepym urodzonego. Gdyby nie był ten od Boga, nie mógł(by) czynić nic. Odpowiedzieli i rzekli mu: W grzechach ty urodziłeś się cały, i ty nauczasz nas? I wyrzucili go na zewnątrz. Usłyszał Jezus, że wyrzucili go na zewnątrz, i znalazłszy go powiedział: Ty wierzysz w Syna Człowieka? Odpowiedział tamten i rzekł: I kto jest, Panie, aby uwierzyłem w niego? Rzekł mu Jezus: I ujrzałeś go i mówiący z tobą owym jest. On zaś rzekł: Wierzę, Panie. I pokłonił się mu”. (Według Jana 9, 32 – 38)

„Powiedzieli więc mu: Co uczynił ci? Jak otworzył twe oczy? Odpowiedział im: Powiedziałem wam już i nie wysłuchaliście. Dlaczego znów chcecie słuchać? Czy i wy chcecie jego uczniami stać się? I zwymyślali go i powiedzieli: Ty uczniem jesteś tamtego, my zaś Mojżesza jesteśmy uczniami. My wiemy, że (do) Mojżesza przemówił Bóg, tamten zaś nie wiemy skąd jest. Odpowiedział człowiek i rzekł im: W tym bowiem zadziwiające jest, że wy nie wiecie, skąd jest, a otworzył me oczy. Wiemy, że grzeszników Bóg nie słucha, ale jeśli ktoś bogobojny byłby i wolę jego czyniłby, tego słucha”. (Według Jana 9, 26 – 31)

„Odpowiedzieli więc rodzice jego i rzekli: Wiemy, że ten jest syn nasz i że ślepy narodził się. Jak zaś teraz widzi, nie wiemy, albo kto otworzył jego oczy, my nie wiemy. Jego spytajcie, dojrzałość ma, sam o sobie powie. To powiedzieli rodzice jego, bo bali się Judejczyków, już bowiem ułożyli się Judejczycy, aby, jeśli ktoś go wyznałby Pomazańcem, wykluczony z synagogi stał się. Dla tego rodzice jego powiedzieli, że: Dojrzałość ma, jego zapytajcie. Zawołali więc (tego) człowieka drugi (raz), który był ślepy, i powiedzieli mu: Daj chwałę Bogu. My wiemy, że ten człowieka grzeszny jest. Odpowiedział więc tamten: Czy grzeszny jest, nie wiem. Jedno wiem, że ślepym będąc teraz widzę”. (Według Jana 9, 20 – 25)

„Mówili więc z faryzeuszów niektórzy: Nie jest ten od Boga człowiek, bo szabatu nie strzeże. Inni [zaś] mówili: Jak może człowiek grzeszny takie znaki czynić? I rozdarcie było wśród nich. Mówią więc ślepemu znów: Co ty mówisz o nim, że otworzył twe oczy? On zaś powiedział, że: Prorok jest. Nie uwierzyli więc Judejczycy o nim, że był ślepy i przejrzał, aż (kiedy) zawołali rodziców jego, (tego) (który przejrzał). I zapytali ich mówiąc: Ten jest syn wasz, (o) którym wy mówicie, że ślepy narodził się? Jak więc widzi teraz?” (Według Jana 9, 16 – 19)