„Powiedzieli [więc] mu Judejczycy: Teraz poznaliśmy, że demona masz. Abraham umarł i prorocy, a ty mówisz: Jeśli ktoś słowa mego strzec będzie, nie skosztuje śmierci na wiek. Czy ty większy jesteś (od) ojca naszego Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Kim siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeśli ja będę wsławiał mnie samego, chwała ma niczym jest. Jest Ojciec mój wsławiający mnie, który, wy mówicie, że: Bogiem naszym jest. I nie poznaliście go, Ja zaś znam go. I jeśli rzekłbym, że nie znam go, będę podobnym wam kłamcą. Ale znam go i słowa jego strzegę”. (Według Jana 8, 52 – 55)

„Ja zaś, ponieważ prawdę mówię, nie wierzycie mi. Kto z was upomina mnie za grzech? Jeśli prawdę mówię, dla czego wy nie wierzycie mi? Będący z Boga słów Boga słucha. Dla tego wy nie słuchacie, bo z Boga nie jesteście. Odpowiedzieli Judejczycy i powiedzieli mu: (Czy) nie dobrze mówimy my, że Samarytaninem jesteś ty i demona masz? Odpowiedział Jezus: Ja demona nie mam, ale szanuję Ojca mego, a wy nie okazujecie szacunku mi. Ja zaś nie szukam chwały mej. Jest szukający i sądzący. Amen, amen mówię wam, jeśli ktoś mojego słowa strzec będzie, śmierci nie zobaczy na wiek”. (Według Jana 8, 45 – 51)

„Wy czynicie czyny ojca waszego. Powiedzieli [więc] mu: My z rozpusty nie zrodzeni zostaliśmy. Jednego Ojca mamy, Boga. Powiedział im Jezus: Gdyby Bóg ojcem waszym był, miłowalibyście mnie, ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Ani bowiem ode mnie samego przyszedłem, ale ów mnie wysłał. Dla czego mówienia mojego nie poznajecie? Bo nie możecie słuchać słowa mojego. Wy z ojca oszczercy jesteście i pożądania ojca waszego chcecie czynić. Ów człowieka zabójcą był od początku, i w prawdzie nie stanął, bo nie jest prawda w nim. Kiedy mówi kłamstwo, z własnych mówi, bo kłamcą jest i ojcem jego”. (Według Jana 8, 41 – 44)

„Odpowiedział im Jezus: Amen, amen mówię wam, że każdy czyniący grzech niewolnikiem jest grzechu. Zaś niewolnik nie pozostaje w domu na wiek. Syn pozostaje na wiek. Jeśli więc Syn was uwolni, istotnie wolni będziecie. Wiem, że nasieniem Abrahama jesteście; ale (usiłujecie) mnie zabić, bo słowo moje nie ma miejsca w was. Co ja ujrzałem u Ojca, mówię. I wy więc, co usłyszeliście od Ojca czyńcie. Odpowiedzieli i powiedzieli mu: Ojcem naszym Abraham jest. Mówi im Jezus: Jeśli dziećmi Abrahama jesteście, dzieła Abrahama czynilibyście. Teraz zaś (usiłujecie) mnie zabić, człowieka, który prawdę wam rzekł, którą usłyszał od Boga. Tego Abraham nie uczynił”. (Według Jana 8, 34 – 40)

„Powiedział więc [im] Jezus: Kiedy wywyższycie Syna Człowieka, wtedy poznacie, że ja jestem, i ode mnie samego (nie) czynię nic, ale jako nauczył mnie Ojciec, to mówię. I (ten), (który posłał) mnie, ze mną jest. Nie opuścił mnie samego, bo ja podobające się mu czynię zawsze. To on (gdy mówił), liczni uwierzyli w niego. Mówił więc Jezus do (tych), (którzy uwierzyli) mu, Judejczyków: Jeśli wy pozostaniecie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi jesteście, i poznacie prawdę, i prawda uwolni was. Odpowiedzieli do niego: Nasieniem Abrahama jesteśmy i (niczyimi) staliśmy się niewolnikami kiedykolwiek. Jak ty mówisz, że: Wolni staniecie się?” (Według Jana 8, 28 – 33)

„I mówił im: Wy z tych na dole jesteście. Ja z tych na górze jestem. Wy z tego świata jesteście, ja nie jestem ze świata tego. Powiedziałem więc wam, że umrzecie w grzechach waszych. Jeśli bowiem nie uwierzycie, że ja jestem, umrzecie w grzechach waszych. Mówili więc mu: Ty kto jesteś? Powiedział im Jezus: (Na) początku, (czegóż) coś i mówię wam? Wiele mam o was mówić i sądzić. Ale (ten), (który posłał) mnie, prawdomówny jest, i ja co usłyszałem od niego, to mówię do świata. Nie poznali, że (o) Ojcu im mówił”. (Według Jana 8, 23 – 27)

„Ja jestem świadczący o mnie samym i świadczy o mnie (ten), (który posłał) mnie, Ojciec. Mówili więc mu: Gdzie jest ojciec twój? Odpowiedział Jezus: Ani mnie znacie, ani Ojca mego. Jeśli mnie znalibyście, i Ojca mego znalibyście. Te rzeczy powiedział w skarbcu nauczając w świątyni. I nikt (nie) pojmał go, bo jeszcze nie przyszła godzina jego. Powiedział więc znów im: Ja odchodzę i szukać będziecie mnie, i w grzechu waszym umrzecie. Gdzie ja odchodzę, wy nie możecie pójść. Mówili więc Judejczycy: Czy zabije siebie, bo mówi: Gdzie ja odchodzę, wy nie możecie pójść?” (Według Jana 8, 18 – 22)

„Odpowiedział Jezus i powiedział im: Chociaż ja świadczyłbym o mnie samym, prawdziwe jest świadectwo me, bo wiem skąd przyszedłem i gdzie odchodzę. Wy zaś nie wiecie, skąd przychodzę lub gdzie odchodzę. Wy według ciała sądzicie, ja nie sądzę nikogo. I jeśli sądzę zaś ja, sąd mój prawdziwy jest, bo sam nie jestem, ale ja i (który posłał) mnie, Ojciec. I w Prawie zaś waszym napisane jest, że dwóch ludzi świadectwo prawdziwe jest”. (Według Jana 8, 14 – 17)

„Wyprostowawszy się zaś Jezus powiedział jej: Kobieto, gdzie są? Nikt cię (nie) zasądził? Ona zaś powiedziała: Nikt, Panie. Powiedział zaś Jezus: Ani ja cię (nie) zasądzam. Idź, [i] od teraz już nie grzesz. Znów więc im powiedział Jezus mówiąc: Ja jestem światło świata. Towarzyszący mi nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światło życia. Powiedzieli więc mu faryzeusze: Ty o tobie samym świadczysz, świadectwo twe nie jest prawdziwe”. (Według Jana 8, 10 – 13)

„To zaś mówili wypróbowując go, aby mieli (za co) oskarżać go. Zaś Jezus w dół schyliwszy się palcem zapisywał na ziemi. Jak zaś zatrzymywali się pytając go, wyprostował się i powiedział im: Bezgrzeszny (z) was pierwszy na nią niech rzuci kamień. I znowu pochyliwszy się pisał na ziemi. Zaś usłyszawszy wychodzili jeden po jednym, zacząwszy od starszych, i pozostawiony został sam, i kobieta na środku będąca”. (Według Jana 8, 6 – 9)