„I ujrzałem, gdy otworzył baranek jedną z siedmiu pieczęci, i usłyszałem jedną z czterech istot żywych mówiącą jak głos grzmotu: Przychodź! I ujrzałem, i oto koń biały i siedzący na nim mający łuk, i dany został mu wieniec, i wyszedł zwyciężając i aby zwyciężył. I gdy otworzył pieczęć drugą, usłyszałem drugą istotę żywą mówiącą: Przychodź! I wyszedł inny koń ognisty i siedzącemu na nim dane zostało mu wziąć pokój z ziemi i aby jedni drugich zarzynali, i dany został mu miecz wielki. I gdy otworzył pieczęć trzecią, usłyszałem trzecią istotę żywą mówiącą: Przychodź! I ujrzałem, i oto koń czarny i siedzący na nim mający wagę w ręce jego. I usłyszałem jak głos na środku czterech istot żywych mówiący: Kwarta zboża denara i trzy kwarty jęczmienia denara. I oliwie i winu nie uczyń niesprawiedliwości”. (Objawienie Jana 6, 1 – 6)

„I ujrzałem, i usłyszałem głos zwiastunów licznych wokół tronu i istot żywych i starszych, i była liczba ich miriady i tysiące tysięcy, mówiący głosem wielkim: Godzien jest baranek zabity (na ofiarę) wziąć moc i bogactwo i mądrość i siłę i szacunek i chwałę i błogosławieństwo. I wszelkie stworzenie, które w niebie i na ziemi i popod ziemią i na morzu, i (te) w nich wszystkie, usłyszałem mówiące: Siedzącemu na tronie i barankowi błogosławieństwo i szacunek i chwała i potęga na wieki wieków. A cztery istoty żywe mówiły: Amen. A starsi upadli i pokłonili się”. (Objawienie Jana 5, 11 – 14)

„I przyszedł i zabrał z prawicy siedzącego na tronie. I gdy wziął zwój, (te) cztery istoty żywe i dwadzieścia czterej starsi upadli przed barankiem, mając każdy cytrę i czasze złote pełne kadzideł, które są modlitwami świętych. I śpiewają pieśń nową mówiąc: Godny jesteś wziąć (ten) zwój i otworzyć pieczęcie jego, bo zabity (na ofiarę) zostałeś i kupiłeś Bogu w krwi twej z każdego plemienia i języka i ludu i narodu; i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami i królować będą nad ziemią”. (Objawienie Jana 5, 7 – 10)

„I ujrzałem po prawicy siedzącego na tronie, zwój zapisany od wewnątrz i od tyłu zapieczętowany pieczęciami siedmioma. I ujrzałem zwiastuna silnego ogłaszającego głosem wielkim: Kto godny otworzyć zwój i rozwiązać pieczęcie jego? I nikt (nie) mógł w niebie, ani na ziemi, ani popod ziemią otworzyć zwoju ani patrzeć (na) niego. I płakałem wiele, bo nikt godny (nie) został znaleziony (by) otworzyć zwój ani patrzeć (na) niego. I jeden ze starszych mówi mi: Nie płacz. Oto zwyciężył lew z plemienia Judy, korzeń Dawida, (by) otworzyć zwój i siedem pieczęci jego. I ujrzałem na środku tronu i czterech istot żywych i na środku starów baranka stojącego jak zabitego (na ofiarę), mającego rogów siedem i oczu siedem, które są [siedmioma] duchami Boga, wysłanymi na całą ziemię”. (Objawienie Jana 5, 1 – 6)

„I istota żywa, (ta) pierwsza, podobna lwu, a (ta) druga istota żywa podobna cielęciu, a (ta) trzecia istota żywa mająca twarz jak człowieka, a (ta) czwarta istota żywa podobna orłu lecącemu. I (te) cztery istoty żywe jedno po jednym (z) nich mające po skrzydeł sześć, naokoło i od wewnątrz pełne są oczu. I wypoczynku nie mają dniem i nocą mówiąc: Święty, święty, święty, Pan, Bóg Wszechwładca, Był, i Będący, i Przychodzący. I kiedy dadzą istoty żywe chwałę, i szacunek, i dziękczynienie siedzącemu na tronie, żyjącemu na wieki wieków, upadną dwadzieścia czterej starsi przed siedzącym na tronie i pokłonią się żyjącemu na wieki wieków, i rzucą wieńce ich przed tronem mówiąc: Godny jesteś, Panie i Boże nasz, wziąć chwałę, i szacunek, i moc, bo ty stworzyłeś wszystkie (rzeczy); i z powodu woli twej były i zostały stworzone”. (Objawienie Jana 4, 7 – 11)

„Po tych ujrzałem, i oto drzwi otwarte w niebie i głos pierwszy, który usłyszałem, jak trąby mówiącej ze mną, mówiący: Wstąp tu i pokażę ci, co ma stać się po tych. Zaraz stałem się w duchu. I oto tron był położony na niebie, a na tronie siedzący, i (ten) siedzący podobny wyglądem kamieniowi jaspisowi i krwawnikowi, i tęcza naokoło tronu podobna wyglądem szmaragdowi. I naokoło tronu tronów dwadzieścia cztery, i na tronach dwudziestu czterech starszych siedzących odzianych w szaty białe, i na głowach ich wieńce złote. I z tronu wychodzą błyskawice, i głosy, i grzmoty. I siedem lamp ognia palących się przed tronem, które są siedmioma duchami Boga. I przed tronem jak morze szklane podobne kryształowi. I na środku tronu i wokół tronu cztery istoty żywe pełne oczu z przodu i z tyłu”. (Objawienie Jana 4, 1 – 6)

„A zwiastunowi w Laodycei zgromadzenia napisz: Te (rzeczy) mówi Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Boga. Znam twe czyny, bo ani zimny jesteś, ani gorący. Oby zimny byłeś lub gorący. Tak, skoro letni jesteś i ani gorący ani zimny, zamierzam cię wyrzygać z ust mych. Bo mówisz, że: Bogaty jestem i wzbogaciłem się i niczego potrzebę mam, a nie wiesz, że ty jesteś nędzny, i godny litości, i biedny, i ślepy, i nagi; radzę ci kupić u mnie złoto wypalone z ognia, aby wzbogaciłeś się, i szaty białe, aby odziałeś się i nie stał się widoczny wstyd nagości twej; i maścią namaścić oczy twe, aby widziałeś. Ja, ilu pokocham, upominam i karcę. Bądź gorliwy więc i zmień myślenie. Oto stanąłem u drzwi i pukam. Jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, [i] wejdę do niego i wieczerzać będę z nim i on ze mną. Zwyciężający, dam mu usiąść ze mną na tronie mym, jak i ja zwyciężyłem i usiadłem z Ojcem mym na tronie jego. Mający ucho niech usłyszy, co duch mówi zgromadzeniom”. (Objawienie Jana 3, 14 – 22)

„A zwiastunowi w Filadelfii zgromadzenia napisz: Te (rzeczy) mówi święty, prawdziwy, mający klucz Dawida, otwierający i nikt (nie) zamknie, i zamykający i nikt (nie) otwiera. Znam twe czyny; oto dałem przed tobą drzwi otwarte, których nikt (nie) może zamknąć je bo małą masz moc, a ustrzegłeś me słowo, i nie wyparłeś się imienia mego. Oto daję z synagogi Szatana, (z) mówiących, (że) oni Judejczykami (są), a nie są, ale kłamią. Oto uczynię ich, (tak że) przyjdą i pokłonią się przed stopami twymi, i poznają, że ja umiłowałem cię. Bo ustrzegłeś słowo wytrwałości mej i ja ciebie ustrzegę od godziny doświadczenia mającej przychodzić na (świat) zamieszkały cały, (by) wypróbować mieszkających na ziemi. Przychodzę szybko. Trzymaj, co masz, aby nikt (nie) wziął wieńca twego. Zwyciężający, uczynię go kolumną w przybytku Boga mego i na zewnątrz nie wyjdzie już, i napiszę na nim imię Boga mego i imię miasta Boga mego, nowej Jeruzalem, schodzącej z nieba od Boga mego, i imię me nowe. Mający ucho niech usłyszy, co duch mówi zgromadzeniom”. (Objawienie Jana 3, 7 – 13)

„A zwiastunowi w sardem zgromadzenia napisz: Te (rzeczy) mówi mający siedem duchów Boga i siedem gwiazd. Znam twe czyny, że imię masz, że żyjesz, a martwy jesteś. Stawaj się czuwającym i utwierdź (resztę), którzy mają umrzeć, nie bowiem znalazłem twe czyny dopełnione przed Bogiem mym. Przypomnij sobie więc, jak wziąłeś i usłyszałeś, i strzeż, i zmień myślenie. Jeśli więc nie będziesz czuwać, nadejdę jak złodziej i nie będziesz wiedzieć, jaką godziną nadejdę na ciebie. Ale masz trochę imion w Sardem, które nie splamiły szat ich, i chodzić będą ze mną w białych, bo godni są. Zwyciężający tako odzieje się w szaty białe, i nie zetrę imienia jego z księgi życia, i wyznam imię jego wobec Ojca mego i wobec zwiastunów jego. Mający ucho niech posłucha, co duch mówi zgromadzeniom”. (Objawienie Jana 3, 1 – 6)

„I zwiastunowi w Tiatyrze zgromadzenia napisz: Te (rzeczy) mówi Syn Boga, mający oczy jego jak płomień ognia, a stopy jego podobne spiżowemu kadzidłu. Znam twe czyny i miłość i wiarę i służbę i wytrwałość twą, i czyny twe ostatnie większe (od) pierwszych. Ale mam przeciw tobie, że dopuszczasz kobietę Jezabel, nazywającą siebie prorokinią, i naucza i zwodzi moje sługi, (by) uprawiać rozpustę i zjeść ofiarowane wizerunkom (bożków). I dałem jej czas, aby zmieniła myślenie, i nie chce zmienić myślenia z rozpusty jej. Oto rzucam ją na łoże, a cudzołożących z nią w ucisk wielki, jeśli nie zmienią myślenia od czynów ich. I dzieci jej zabiję śmiercią. I poznają wszystkie zgromadzenia, że ja jestem badający nerki i serca, i dam wam każdemu według czynów jego. Wam zaś mówię, pozostałym w Tiatyrze, ilu nie mają nauki tej, którzy nie poznali głębin Szatana, jak mówią, nie rzucam na was innego ciężaru. Lecz co macie, utrzymajcie aż (kiedy) przyjdę. I zwyciężający i strzegący aż do końca czynów mych, dam mu władzę nad narodami, i paść będzie je laską żelazną, jak naczynia gliniane są kruszone. Jak i ja wziąłem od Ojca mego, i dam mu gwiazdę poranną. Mający ucho niech usłyszy, co duch mówi zgromadzeniom”. (Objawienie Jana 2, 18 – 29)