„Przeto i my, tak wielkie mając leżące wokół nas mnóstwo świadków, ciężar odłożywszy cały i dokładnie otaczający grzech, przez wytrwałość biegnijmy (w) wyłożonej nam walce. Spoglądając z daleka na (Tego) wiary początek i wodza i czyniącego dojrzałą, Jezusa, który zamiast wyłożonej przed Nim radości zniósł krzyż, wstyd zlekceważywszy, na prawej tronu Boga usiadł. Porównajcie sobie bowiem (Tego), (który) taki (zniósł) od grzeszników względem siebie samego bunt, aby nie doznalibyście porażki (dla) dusz waszych osłabiani”. (Do Hebrajczyków 12, 1 – 3)

„I co jeszcze mam mówić? Braknie mi bowiem opisującemu czasu o Gedeonie, Baraku, Samsonie, Jestem, Dawidzie i Samuelu i prorokach, którzy przez wiarę zwalczyli królestwa, wypracowali sprawiedliwość, osiągnęli obietnice, pohamowali paszcze lwów, ugasili moc ognia, uciekli (przed) paszczami miecza, umocnieni zostali z bezsiły, stali się silni na wojnie, hufce odwrócili obcych; wzięły kobiety z powstania martwych ich; inni zaś zatłuczeni zostali nie przyjąwszy odkupienia, aby lepsze powstanie osiągnęliby; drudzy zaś szydzeń i batogów doświadczanie otrzymali, jeszcze zaś więzów i strażnicy; zostali ukamienowani, zostali przecięci, przez zabójstwo miecza umarli, obeszli wkoło w owczych skórach, w kozich skórach, pozbawiani, trapieni, krzywdzeni, których nie był godny świat, w pustaciach błąkających się, i górach, i jaskiniach, i szczelinach ziemi. I ci wszyscy poświadczeni przez wiarę nie dostali obietnicy, (bo) Bóg co do nas lepsze coś (przewidział), aby nie bez nas zostaliby uczynieni doskonałymi”. (Do Hebrajczyków 11, 32 – 40)

„(Dzięki) wierze pozostawił Egipt, nie bojąc się rozdrażnienia króla, bo niewidzialne jakby widząc stał się wytrwałym. (Dzięki) wierze uczynił Paschę i polanie krwią, aby nie gubiący pierworodne dotknąłby ich. (Dzięki) wierze przeszli (przez) Czerwone Morze jak przez suchą ziemię, którego doświadczenie wziąwszy Egipcjanie zostali pochłonięci. (Dzięki) wierze mury Jerycha upadły otoczone kołem przez siedem dni. (Dzięki) wierze Rachab, nierządna, nie zginęła razem z (tymi) (którzy nie ulegli), przyjąwszy szpiegów wśród pokoju”. (Do Hebrajczyków 11, 27 – 31)

„(Dzięki) wierze Mojżesz zrodzony ukryty został (przez) trzy miesiące przez ojców jego, dlatego że zobaczyli miłym (to) dziecko, i nie bali się rozporządzenia króla. (Dzięki) wierze Mojżesz wielkim stawszy się odrzucił nazywać się synem córki faraona, bardziej wybrawszy sobie doznawać krzywd razem z ludem Boga, niż chwilowe mieć grzechu wykorzystanie, (za) większe bogactwo uznawszy (od) Egiptu skarbów obelgę Pomazańca, spoglądał bowiem na odpłatę”. (Do Hebrajczyków 11, 23 – 26)

„(Dzięki) wierze ofiarował Abraham Izaaka doświadczany, i jednorodzonego ofiarowywał (te) obietnice przyjąwszy, do którego zostało powiedziane, że: W Izaaku powołane zostanie tobie nasienie, policzywszy sobie, że i z martwych wskrzesić mocny Bóg; stąd też go i na przykład dostał. (Dzięki) wierze i co do mających nastąpić pobłogosławił Izaak Jakuba i Łzawa. (Dzięki) wierze Jakub umierając każdego (z) synów Józefa pobłogosławił i pokłonił się przed skrajem laski jego. (Dzięki) wierze Józef umierając o wyjściu synów Izraela przypomniał i co do kości jego przykazał”. (Do Hebrajczyków 11, 17 – 22)

„Według wiary umarli ci wszyscy, nie wziąwszy obietnic, ale z daleka je zobaczywszy i pozdrowiwszy, i przyznawszy, że cudzoziemcami i obcokrajowcami są na ziemi; (ci) bowiem tak mówiący czynią widzialnym, że ojczyzny poszukują. I jeśli (o) tej wzmiankowaliby, z której wyszli, mieliby czas zawrócić; teraz zaś lepszej sięgają, to jest niebieskiej. Dlatego nie wstydzi się z powodu nich Bóg (jako) Bóg być przywoływanym ich, przygotował bowiem im miasto”. (Do Hebrajczyków 11, 13 – 16)

„(Dzięki) wierze powoływany Abraham okazał posłuszeństwo, (by) wyjść do miejsca, które miał brać do dziedziczenia; i wyszedł nie wiedząc, gdzie przychodzi. (Dzięki) wierze zamieszkał obok względem ziemi obietnicy jako obcej, w namiotach zamieszkawszy z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami obietnicy tej samej; czekał bowiem (na to) fundamenty mające miasto, którego rzemieślnikiem i twórcą Bóg. (Dzięki) wierze i ta Sara bezpłodna moc ku położeniu fundamentów nasienia otrzymała i wbrew stosownej porze dojrzałości, gdyż godnym wiary uznała (Tego), (który obiecał); dlatego i z jednego zostali zrodzeni, i to (z) uczynionego martwym, tak jak gwiazdy nieba (co do) mnogości i jak piasek, (ten) na wardze morza, (ten) niezliczony”. (Do Hebrajczyków 11, 8 – 12)

„(Dzięki) wierze większą ofiarę Abel obok Kaina przyniósł Bogu, przez którą otrzymał świadectwo, (że) być sprawiedliwy, (bo) świadczył nad darami jego Bóg, i przez nią, umarłszy, jeszcze mówi. (Dzięki) wierze Henoch został przemieszczony, (tak że) nie zobaczyć śmierci; i nie był znajdowany, dlatego że przemieścił go Bóg; przed bowiem przemieszczaniem otrzymał świadectwo, (że) bardzo spodobać się Bogu, bez zaś wiary niemożliwe bardzo spodobać się, uwierzyć bowiem trzeba podchodzący do Boga, że jest i (dla) odszukujących Go odpłacającym staje się. (Dzięki) wierze otrzymawszy wyrocznię Noe co do jeszcze nie widzianych, przyjąwszy pobożnie zbudował arkę ku zbawieniu domu jego; przez nią zasądził świat i (tego) według wiary usprawiedliwienia stał się dziedziczącym”. (Do Hebrajczyków 11, 4 – 7)

„Jest zaś wiara (co do) obiecywanych przez nadzieję ufnością, (na) sprawy argumentem nie widziane. Przez tę bowiem otrzymali świadectwo starsi. (Dzięki) wierze zauważamy, (że) wydoskonalone być wieki słowem Boga, ku (temu) (że) nie z ukazywanych widziane stać się”. (Do Hebrajczyków 11, 1 – 3)

„Jeszcze bowiem małe tylko tyle tylko tyle, przychodzący przyjdzie i nie będzie zwlekał; zaś sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie, i jeśli cofnie się, nie znajdzie upodobania dusza ma w nim. My zaś nie jesteśmy wycofania się ku zgubie, ale wiary ku pozyskaniu duszy”. (Do Hebrajczyków 10, 37 – 39)