„I (gdy wchodził) on do łodzi, prosił go opętany, aby z nim był. I nie dopuścił go, ale mówi mu: Odejdź do domu twego, do twoich, i oznajmij im, ile Pan ci uczynił i zmiłował się (nad) tobą”. (Według Marka 5, 18 – 19)

„I jak spełnili wszystko, (co) według Prawa Pana, wrócili do Galilei, do miasta ich Nazaretu. Zaś dziecko wzrastało i umacniało się, wypełniając się mądrością, a łaska Boga była na nim”. (Według Łukasza 2, 39 – 40)

„i oglądajmy jedni drugich ku wyostrzaniu miłości i pięknych czynów, nie pozostawiając zebrania się siebie samych, jak zwyczajem (dla) niektórych”. (Do Hebrajczyków 10, 24 – 25 a)

„jedną bowiem ofiarą uczynił dojrzałymi na ciągle uświęconych… Gdzie zaś uwolnienie (od) nich, już nie ofiara za grzech”. (Do Hebrajczyków 10, 14. 18)

„I odpowiadając im mówi: Kto jest matką mą i braćmi [moimi]? I oglądnąwszy sobie tych wokół niego kołem siedzących mówi: Oto matka ma i bracia moi. Który [bowiem] uczyniłby wolę Boga, ten bratem mym i siostrą i matką jest”. (Według Marka 3, 33 – 35)

„I uczeni w piśmie, (ci) z Jerozolimy zszedłszy mówili, że Belzebuba ma i że przez przywódcę demonów wyrzuca demony”. (Według Marka 3, 22)

„Nie może zaś oko powiedzieć ręce: Potrzeby ciebie nie mam, lub znowu głowa nogom: Potrzeby was nie mam. Ale wiele bardziej (te) wydające się członki ciała, (że) bardziej nie mającymi siły być, konieczne są”. (Do Koryntian I 12, 21 – 22)

„Po zaś tym wyznaczył Pan innych siedemdziesięciu [dwóch] i wysłał ich po dwóch przed obliczem jego do każdego miasta i miejsca, gdzie miał sam przychodzić”. (Według Łukasza 10, 1)

„Zacząwszy odpowiadać zaś Ananiasz: Panie: usłyszałem od wielu o mężu tym, jakie zła świętym Twym uczynił w Jeruzalem… Powiedział zaś do niego Pan: Idź, bo naczyniem wybrania jest mi ten”. (Dokonania wysłanników 9, 13. 15 a)

„I duchy nieczyste, kiedy go oglądały, przypadały do niego i krzyczały mówiąc, że: Ty jesteś Syn Boga. I wiele karcił je, aby nie go widocznym czyniły”. (Według Marka 3, 11 – 12)