Dobra książka jest świetnym momentem, aby dać się zainspirować. Wielu świętych i błogosławionych podkreślało, że nie mamy czasu na czytanie książek słabych. Ważną zatem sprawą jest, aby przed czytaniem jakiejkolwiek książki zasięgnąć opinii. Po co karmić siebie czymś, co jest słabe i mało wartościowe? Kiedy kilka osób poleca mi daną książkę, to zaczynam zastanawiać się, czy nie warto po nią sięgnąć.

Już starożytny mędrzec Syrach mówi o tym, że człowiek mądry nawet z głupoty głupca jest w stanie skorzystać, by osiągnąć mądrość. Do rzeczy banalnych często nie przywiązujemy wagi, jak gdyby one nie odgrywały dla nas żadnego znaczenia. Nasz problem tkwi w tym, że patrząc na rzeczy banalne, ocierając się o sprawy banalne, doświadczając rozmów banalnych, nie widzimy dla siebie szansy rozwoju. 

Wielu problemów w naszym życiu nie rozwiązujemy tylko dlatego, że one nas zwyczajnie przerażają. Wolimy nie zbliżać się do poszczególnych trudnych zagadnień, ponieważ nie przygotowujemy się do przejścia ponad trudnościami wiedząc, że te trudności będą. Ciekawą rzeczą jest to, że gdy do przewidzianych trudności dobieramy odpowiedni sposób ich przezwyciężenia pojawiają się nowe pomysły i inspiracje. 

Zdarza się czasem tak w naszym życiu, że nie znamy zakończenia historii lub nie wiemy, czego mamy się spodziewać względem nas samych. Przychodzi wtedy do naszej głowy mnóstwo domysłów, pytań oraz interpretacji. Bycie uważnym to przede wszystkim nie bagatelizowanie wszystkich tych natchnień. Wiele pośród nich to cenne i piękne inspiracje, które prowadzą nas do zupełnie innego spojrzenia na problem. Inspiracja z domysłu bardzo może nas otworzyć na kreatywne myślenie.

Kiedy zostajemy sami ze sobą mamy szansę na usłyszenie tego, co jest zagłuszane nieustannie przez świat. Zostać z samym sobą to nie koniecznie wyalienować się od wszystkich, aby stworzyć dookoła siebie ciszę. Nawet odchodząc od innych, będąc samemu ze sobą, można w tą ciszę, o której teraz mówimy nie wejść. Zewnętrznie może być często tak, że jesteśmy w ogromnym hałasie, ale cisza, o której mówimy dotyczy naszego serca. W takiej ciszy przychodzą najpiękniejsze rozwiązania, nie odkryte inspiracje, nowe pomysły.

Wiele decyzji, które podejmujemy, spraw w które się angażujemy możemy zupełnie na nowo zobaczyć, kiedy po raz kolejny ze świeżością się im przyjrzymy. Inspiracja, jaka przychodzi nawet z kolejny raz obejrzanego, a dobrego filmu, może być różna od wcześniejszej. Warto przyglądać się wszystkiemu co robimy, nawet jeśli wykonywana praca wydaje się nam perfekcyjna. Nigdy nie możemy powiedzieć, że nie można zrobić czegoś lepiej, mniejszym nakładem sił. Szczególnie otwierające nas na piękno są ikony. Kontemplacja  ich pozwala odkrywać je na nowo.

Jak bardzo człowieka do działania może pobudzić drugi człowiek. Przestrzenią, w której na co dzień możemy odnaleźć dziesiątki inspiracji jest spotkanie z drugim człowiekiem. Inność, jaką wnosi drugi człowiek do naszego życia sprawia, że my sami zaczynamy najpierw poznawać siebie, swoje możliwość i ograniczenia, a także wszystkich i wszystko dookoła. Drugi człowiek nie jest dla nas przeszkodą, ale pomocą do wzrastania! To dzięki innym mamy szansę zobaczyć to, czego sami nie widzimy.

Już starożytny mędrzec Syrach mówił o tym, że człowiek, który wiele podróżuje bardzo wiele może się nauczyć. Dla mnie szczególnie cenne w podróżach są spotkania z całkowicie odmienną kulturą, stylem życia, obyczajami. Zauważyłem także, iż szczególnie wtedy, gdy zupełnie sam lecę na jakiś kontynent, do jakiegoś państwa, przebywając w jakimś mieście jestem otwarty na wszystko, co dzieje się dookoła mnie. To właśnie z podróży po innych krajach przywożę ze sobą najwięcej niezapomnianych doświadczeń. By zobrazować to choć jednym przykładem przywołuję teraz doświadczenie z pewnego lotu do Anglii. Pośród przepięknych historii, które dane mi było przeżywać na Wyspach pamiętam moje zaskoczenie z faktu, że na angielskich parafiach jako proboszczowie pracują emerytowani biskupi. Może to kogoś zdziwi, ale natychmiast pomyślałem o moim biskupie, który kocha pracę z ludźmi i spotkania z nimi. Nie zdziwi mnie zatem fakt, jak po latach intensywnej pracy w diecezji zobaczę mojego biskupa, jako proboszcza na jednej z wiejskich parafii.

Często korzystam z inspiracji, jakie przychodzą przez dary duchowe. Nie zawsze oczywiście potrafię je dobrze odczytać i zastosować, jednak to mnie nie zraża. Dlaczego? Ponieważ Święty Paweł zachęca wierzących, aby ci pragnęli darów duchowych nie dla samych darów, ale dla budowania Kościoła. W tej zachęcie widzę jego nadzieję i ufność, że ktoś, kto pragnie otwierać się na tę rzeczywistość, pozwoli się Bogu także poprowadzić dalej.

Niektórzy nie są w stanie przyjąć bezpośrednich sugestii, rad lub podpowiedzi. Kiedy zupełnie bez powodu zostaje przy nich umieszczona jakaś książka, czasopismo lub ulotka, często okazuje się, że to działa i przynosi efekt. Delikatność i nie narzucanie się innym, z zupełnie otwartym nastawieniem na drugiego człowieka sprawia, że inni nie czują się zaatakowanymi. Są w stanie zainspirować się tym, co im proponujemy.